Абдулаҳад Азизов 1900 йилнинг қиш чилласида Андижон вилоятининг Пахтаобод туманидаги Хайробод қишлоғида дунёга келган. 1908 — 1912 йиллари эски мактабда хат-савод чиқаргандан сўнг дастлаб Андижон мадрасасида, сўнгра Хўжанд, Қўқон ва Бухоро мадрасаларида таҳсил кўрган. Абдулаҳад форс ва араб тилларини мукаммал давоми…
(Ёзувчи ва журналист устоз Мирзоҳид Мирзараҳимов таваллудининг 70 йиллигига) “Ёзиш ниҳоятда қийин ва масъул иш. Лекин журналист дала – яйловларни яёв кезиб, узун тунлар ширин уйқусидан кечиб ёзаверади. Негаки ёзиб бўлиб ҳориган, эзилган вужудида шундай ҳузур-ҳаловат ҳис этадики, мана шу давоми…
(Туркистоннинг улуғ шоири устоз Шавкат Раҳмон таваллудининг 63 йиллигига) Юрак негадир изтиробда… Қандайдир таскин, қандайдир бир йўл излайди ўзига. Нимадандир ховлиқса, нимагадир талпинади. Дук… дук… дук… Вужуд эса ҳаловат истайди. Оёқлар юракка бўйинсунган, бутун вужуд ҳам юрак амрида. Ниҳоят юрак давоми…
Мунча ишқим қайга сиғади? Ҳаммаси ҳам руҳим ичида. Ойбек Нега унинг овози ҳазин, табассуми синиқ эди? Ҳатто мағрур нигоҳида ҳам кишини ўйлантирадиган маъюслик яширин… Лекин ҳеч кимга ўхшамаган хокисорлик — вазминлигида қандайдир аслзодалик ҳам бор эди-ки, ҳамиша ғамгин, аммо улуғвор давоми…
1 Бундан роппа-роса йигирма йил илгари, мустақиллигимизнинг дастлабки кунларида таниқли ёзувчи Шукур Холмирзаевнинг «Адабиёт ўладими?» мақоласи кенг адабий жамотачиликда жиддий баҳс-мунозара уйғотган эди. Ушбу савол ҳанузгача адабий танқидчлилик, адабий давралардаги бўлган мунозараларда эътибордан тушмай келаётир. Хўш? Шукур Холмирзаев мақоласида нима давоми…
Баъзи адабиётларда хамсанавис шоирлар қаторида Навоийнинг пири, тасаввуф назариясини чуқур англаб етишда унга устозлик қилган улуғ форс-тожик шоири Абдураҳмон Жомий номи ҳам тилга олиб ўтилади. Шу масалага бироз аниқлик киритиш, баҳонада Навоий ва Жомий ижодидаги умумий ва фарқли томонларга дастлабки давоми…
Ҳозирги ёшлар, минг афсуски, Самар Нур деган адибнинг асарлари тугул, номини ҳам билмайди. Ҳатто таҳририятда ишлайдиган баъзи ходимлар мендан «Ким эди у? Номи таниш эшитиляпти-ю, лекин эслаёлмаяпман», деб анқовсираб сўрашади. Ҳолбуки, у Навоий замонида яшаб ўтган ижодкор эмас. У ҳаёт давоми…
Заҳириддин Муҳаммад Бобурнинг «Бобурнома» асарини мутолаа қилар эканмиз, у замонасининг юксак ижодкори, янгиликка интилувчи шахс сифатида қаерда бўлмасин бунёдкорлик билан шуғулланганига гувоҳ бўламиз. Айниқса, Афғонистон ва Ҳиндистонда амалга оширган ишларининг адоғи йўқ. Бобур бу ўлкаларнинг маданияти ривожига улкан ҳисса қўшган. давоми…
ХХ асрнинг 30-йиллари, айниқса, машъум оммавий қирғин-қатағон пайтида юрак-бағри бутун ёзувчи, санъаткор, арбоб, олим, омилкор қолмади ҳисоби. Ойбек, Ғафур Ғулом, Ҳамид Олимжон, Шайхзодани қамамадилар. Лекин уларни шунчалик хор-зор қилдиларки, инсон зоти бундай руҳий-маънавий азобларга тоб бериши амри маҳол эди. 1937 давоми…
Қоҳиранинг кунботарида, азим Нил бўйида Луқсор деган дўппидек шаҳарча бор. Луқсор осори атиқалар, минг йиллик обидалар ўлкаси. Дарёнинг чап соҳилидан Шоҳлар водийси бошланади. Албатта, энди бу водийнинг «шоҳ»лиги қолган эмас. Паст-баланд, гиёҳсиз тақир қирлар, археологлар чала қазиб кетган ҳандақлар, яккам-дуккам давоми…