Биз анчайин бой ва қудратли мамлакатда яшаймиз. Ота-боболаримиз тежамкор, тадбиркор бўлишган. Шу анъаналарни тиклаш инқирозга қарши энг қудратли тўсиқдир. Шу билан бирга пешқадам мамлакатлар тажрибасига таяниб иш кўриш бугуннинг зарур шартидир. Бундан бир неча йил муқаддам Хитой Халқ республикасида бўлгандим. давоми…
Истаймизми-йўқми, бозор адабиёти ҳам пайдо бўлди. Саёз, енгил-елпи асарлар қайта-қайта нашр этилиб турибди. Адабий танқидчилик эса уларга вақтида баҳо бермай сукут сақламоқда. Лекин бугун анча-мунча урф бўлаётган бозор адабиёти билан ишбилармонлик, тадбиркорлик орасида катта фарқ бор. Бу хусусда жиддий ўйлаб давоми…
Қўшиқ ихлосмандлари орасидан “Манам Мажнуни ишқ, дўстларки, бир Лайлони изларман, Жамоли гул, сочи сунбул, кўзи шаҳлони изларман”, деб бошланувчи машҳур ашулани эшитмаган, тинглаб роҳат қилмаган мухлисни топиш қийин бўлса керак. “Бизни ташлаб қайга кетди ул қаро қошим менинг, Термулиб йўлида давоми…
“Маънавият” нашриёти томонидан чоп этилган Вадуд Маҳмуднинг “Танланган асарлар”и (2007) адабиёт аҳлига ўзига хос туҳфа бўлди, десак янглишмаган бўламиз. ХХ асрнинг 20-йилларида ўзига хос “вадудона” (Фитрат таърифи — О.Ж.) чиқишлари билан адабий танқидчилигимиз хазинасини бойитган бу мунаққиднинг асарлари, хусусан, мақолалари давоми…
Машҳур кишилар, буюк сиймолар шахсиятига қизиқиш барча замонларда кучли бўлган. «Машҳур кишилар ҳаёти» туркумидаги китоблар, хотиралар тўпламлари ана шу маънавий эҳтиёж маҳсули. Буюк бобокалонларимизнинг бу борадаги фаолияти ҳам ибратлидир. Ҳазрат Алишер Навоийнинг «Насойимул муҳаббат», Заҳириддин Муҳаммад Бобурнинг «Бобурнома» каби шоҳ давоми…
Яхши сўзга, тиниқ туйғуга, илму ҳикматга рўбарў келган иймонли одам ўз қалбини тафаккур тиғида ўзи тилиб юборади. Алалхусус, гулнинг кўплиги кўзга зиён қилмагани каби, дардга малҳам сўзнинг кўнгил учун ортиқчалиги йўқ. Аксинча, бундай сўзлар кўнгил кўзини очади. Инсон эса қалб давоми…
“ЎзАС”нинг 2008 йил 5 декабр сонидаги “Яхшилик била чиқса”ми ёки “қолса”ми?” сарлавҳали мақола кўнглимиздаги баъзи мулоҳазаларни газетхонлар билан ўртоқлашишга туртки берди. Мақола муаллифи Ёқубжон Хўжамбердиевнинг эътирозлари ўринли. У назарда тутган номақбул ҳолатлар адабиётимиз, хусусан, ҳазрат Алишер Навоий маънавий мероси ихлосмандларининг давоми…
Тошкент — Марказий Осиёнинг узоқ тарихга эга бўлган йирик адабий-маданий ўчоқларидан бири. Бу қутлуғ заминда кўплаб илм-фан, адабиёт ва санъат намояндалари яшаб ўтганлар. Афсуски, биз тарихий манбаларни яхши ўрганмаганлигимиз боис, улар ҳақида етарли тасаввурга эга эмасмиз. Ҳолбуки, араб, форс, хитой давоми…
Бугунги кунда Хива Огаҳий орзу қилгандек обод, гўзал масканга айланди. Истиқлол йилларида шаҳардаги мадраса ва миноралар янгидан сайқал топиб, улуғ боболаримиз руҳи покларини феруза гумбазлар узра кўкларга кўтариб, ардоқлаб турибди. Хиванинг Дешон қалъаси дарвозасидан чиқиб, эски Қўшкўприк йўлига қараб 7-8 давоми…
Сирожиддин Сидқий Хандайлиқий ХХ аср бошларида яшаган бошқа қаламкаш биродарларидан нафақат турли касб-ҳунарларни мукаммал эгаллагани, балки ўз ижодида суронли давр манзараларини ёрқин ва ҳаққоний акс эттирган шоир бўлганлиги билан ҳам фарқ қилади. 1884 йили Тошкент вилояти Бўстонлиқ туманининг Хандақлиқ қишлоғида давоми…