Ўзбекистон Қаҳрамони, Ўзбекистон халқ шоири Абдулла Орипов билан 1965 йилда танишгандим. Эндигина Москвадаги Горький номидаги Адабиёт институти 4-курс талабаси мақомида Тошкентга амалиёт ўтказиш учун келган кунларим эди. Туш вақти, Тошкентнинг Навоий кўчасидаги 30-уйнинг учинчи қаватида буфет олдидан ўтиб кетаётгандим, уч давоми…
Тўлқин Эшбек ТошДУ (ҳозирги Мирзо Улуғбек номидаги Ўзбекистон Миллий университети) журналистика факультетига ўқишга кирган чоғларидаёқ дарслардан сўнг таҳририятларга ошиқарди. “Гулистон” журнали таҳририятида Оқилжон Ҳусан, “Гулхан” журналида Худойберди Тўхтабоев билан танишиб, улардан ижодий маҳорат сирларини ўрганганларини ҳаяжон билан сўзлаб юрарди. Сўнг, давоми…
Бугунги кунда тилимизда ғалати машҳурга айланган, ўзининг тўғри қўлланишидан чекинган бир талай ибора ва мақоллар учрайди. Эскидан маълум бўлган “ғалати машҳур” дегани, Эркин Воҳидов ибораси билан айтганда, “…машҳур бўлган хато демакдир. Бирор сўз ёки иборани хато ишлатиш оммалашиб кетса ва давоми…
Ҳар бир мамлакат ва халқ ҳаётига янги ижтимоий ва маданий-маърифий ғояларнинг кириб келиши, шу ғояларнинг мактаб ва маориф, матбуот, адабиёт ва санъат соҳаларида инқилобий ўзгаришларни юзага келтириши тарихий шароит тақозоси билан рўй беради. ХIХ аср охири – ХХ аср бошларида давоми…
Шавкат Раҳмон ижодининг асосий пафоси – мустамлака исканжасидан қутулиш, барча туркий халқларнинг ўзаро яқинлашиши ва қудратли туркий маданиятнинг барпо бўлиши руҳидир. Шоир бир умр ватанининг озод бўлишини орзу қилди, шунга интилди. Шеърларида ўзгаларга бўйсунмаслик, миллатининг ҳурлиги, эркин яшаш, ўз давоми…
Саъдулла акадаги самимийлик дўстлар кўнглидан ҳеч кетмаса керак. Мен Саъдулла ака билан 20 йиллар олдин Андижонга ижодий сафарга борганимизда яқиндан танишгандим. У вақтда устоз “Моҳият” газетасининг бош муҳаррири эди. Шундан сўнг биз кўп сафарларда бўлдик, умумий дўстларимиз билан бирга адабий давоми…
Ўзбекистондаги энг баланд чўққи – Ҳазрати Султон Бойсун тоғларида барқарордир. Шу тоғларда, шу улуғ тоғлар адоғида яшаб-яшнаб ётган эл-у халқнинг жамики орзу-армонларига тимсол бўлгудек бир неъмат бор. Бу – мўмиё! Мўмиё тоғнинг одам оёғи етмас жойларида силқиб, кўзёшдек томчилаб, йиғилиб давоми…
Адабиётни, таъбир жоиз бўлса, одил судловга қиёслаш мумкин. Табиийки, одил судлов деганда адолатни фақат шиор қилиб олган-у бошқа бир идоранинг ёки қўли узун мансабдорнинг етовида ҳукм қиладиган эмас, Ҳақ ва ҳақиқатни устун биладиган, чинакам адолатга таянадиган тизим назарда тутиляпти. Бинобарин, давоми…
Жаҳон адабиёти дурдона асарларини ўқиб ҳайратга тушганимда, уларни юртдошларим ҳам ўқишини ва ҳайратланишини жуда-жуда истайман. Дунё китобхонлари севиб ўқиётган шундай асарлар таржимасига киришганда, аввало, она тилимизда уларнинг аслиятдай бўлиши кераклиги ҳақида ўйлайман. Таржима қилмоқчи бўлганим асарни қайта-қайта ўқир эканман, уни давоми…
Ўзбек адабиёти тарихида кўп ғалати машҳур ҳодисалар бор. Мисол учун, ҳазрат Навойи тахаллуси “Навоий” эмас, асли “Навойи” эканлиги ҳақида дастлаб Ҳамид Сулаймон, сўнгра Нусратулло Жумахўжа домла кўп ёзган. Шунингдек, “Амир Темир” қачон “Темур”га, “Бобир” “Бобур”га айлангани, асли қайси тўғри эканлиги давоми…