Назаримда, кўпчиликка таниш бир гапни сал бошқача қилиб, мана бу тарзда айтиш мумкин: “Сен менга қандай китоблар ўқишингни айт, мен сенга кимлигингни айтиб бераман”. Ҳар гал устоз Озод Шарафиддинов ҳақида сўз кетганда, мана шу мезон ёдга тушади. Бунга қўшимча, Озод давоми…
Бу мавзу — ҳамзашуносликда атайин бир четга суриб қўйилган масаладир. Тўғрироғи, тадқиқотчилар Ҳамзанинг динга бўлган муносабатига деярли бир томонлама ёндошдилар. Яъни Ҳамза диннинг ашаддий душмани эди ва бутун ижоди давомида динга қарши фаол кураш олиб борди, дейилган фикр-ақида оммага қайта-қайта давоми…
(Улуғ рус шоири Пушкиннинг қизи Мария Гартунг ҳаёти ва ўлими ҳақида) “Онасининг нодир гўзаллигию отасининг улкан истеъдоди унда бирлашганди, бундай ҳислатлар бир аёл учун фақатгина хаёл ёҳуд орзу бўлиши мумкин холос”, — дея ёзади Мария Гартунгнинг замондошлари. Лев Толстой “Анна Каренина” давоми…
(Мирзакалон Исмоилийни эслаб) “Сўна” романи қаҳрамонлари Артур, унинг оқила севгилиси Жемма, “Чолиқуши” қаҳрамони Фарида, АҚШ адибаси Этель Лилиан Войнич ҳамда турк ёзувчиси Рашод Нури Гунтекин (Кунтегин) номларини жаҳонга машҳур қилган. Ўзбек адиби устоз Мирзакалон Исмоилий таржимасида нашр этилган бу икки давоми…
Ўтган асрнинг охирларида насримизнинг янги авлоди Ғарб, Лотин Америкаси ва Узоқ Шарқ насрига фавқулодда кучли қизиқиш билан қарай бошлади. Бу ХХ аср бошларидан шакллана бошлаган ва беқиёс шиддат-ла ривожланган миллий бадиий проза анъаналарини инкор қилиш, янги йўл излаш натижаси эди. давоми…
Биз дорилфунунга янги келган кезларимизда Шукур Холмирзаев юқори курсда ўқиса-да, тилга тушган ёзувчи эди. Кўпинча кўча-кўйда Абдулла Орипов билан ўзаро қизғин гаплашиб, баҳслашиб юрганини кўрардик ва ҳар иккисига бирдек ҳавас билан қарардик. Уларнинг «Гулхан», «Ленин учқуни»да босилган ҳар бир асарини давоми…
Севимли адибимиз Шукрулло неча минглаб мухлисларнинг, кўп улуғларнинг таҳсинига сазовор бўлган – барчаси самимий ва фахрланиб айтилган. “Йирик лирик шоиримиз” (Ғафур Ғулом таърифи), “Улкан миллий шоир” (Мирмуҳсин таърифи), “Шеърият заргарлари сафидан ўрин олиш ҳуқуқига эга” (Қайсин Қулиев эътирофи),“Тўла маънода ҳақиқат давоми…
Туркий халқлар ичида ўзбекларнинг маданий мероси энг бой ҳисобланади. Мавжуд қўлёзмаларнинг бир қисмини қадимги қомуслар ташкил қилади. Тбилиси, Ленинград, Боку, Тошкент шаҳарларидаги қўлёзма хазиналаридаги Фатҳ Алихоннинг «Китоби луғати атрокийа», Толе Ҳиравийнинг «Бадое-ул-луғат», Муҳаммад Хуйиннинг «Хулосаи Аббосий» ва бошқа луғатлар ана давоми…
Маълумки, ўзбек адабиётининг сара намуналари жаҳоннинг кўплаб тилларига таржима қилинган. ХХ асрда яшаган Абдулла Қодирий, Ойбек, Пиримқул Қодиров, Одил Ёқубов кабиларнинг асарлари рус тилида жаранглаган. Сўнгги йилларда ҳам миллатимизнинг қадриятларини дунёга тарғиб қилишга алоҳида эътибор қаратилмоқда. Шу маънода миллий ўзлик, давоми…
Улуғ адиб Абдулла Қодирий миллатнинг зиёлиси ўлароқ, ўз даврида ижтимоий ҳаётнинг барча соҳалари ривожида фаол иштирок этгани маълум. Ёзувчи ижодий меросининг бир қисмини ижтимоий-сиёсий, маданий жабҳаларга муносабати акс этган публицистик асарлари ташкил этади. Қодирийнинг кичик асарлари орасида санойи нафиса, хусусан, давоми…