Бир улуғ одам «Дунёда икки нарса абадий қолади: дононинг сўзи-ю ботирнинг иши», деган эди. Инсоният тарихида доно сўзлар айтган донишмандлар ҳам, унутилмас мардликлар кўрсатган ботирлар ҳам сон-саноқсиз. Улар бутун башариятнинг фарзандлари, башарият юлдузларидир. Мазкур рукнимизни ўтган йили тарихда ўчмас излар давоми…
Жаҳон адабиёти – битмас-туганмас хазина. Ундан фойдаланиш, бойликларини ўзлаштириш – юксак фазилат. Йиллар ўтгани сари бу ноёб хазинанинг салмоғи ошиб, осори-атиқалари кўпайиб бораверади. Машҳур америкалик ҳикоянавис адиб О’Ҳенрининг ижодиёти ана шу хазинада алоҳида фусун ва тароватга эгадир. Унинг фавқуллода ноёб давоми…
Улуғ истеъдодларнинг бари ўта ақлли, лекин ўта содда бўлади, деганди ижодкорлардан бири кулиб. Бу сўзлар ёлғон эмаслигига ишонгинг келади. Буюк адиблардан саналган Василил Шукшиннинг қизи Мариянинг отаси ҳақидаги хотираларини ўқиб кўринг: “Дадам мен билан Ольгадан жонини ҳам аямасди. Мен касалмандроқ давоми…
Чўлпон ва Қодирийнинг ХХ аср бошларида ўзбек замонавий адабиётининг қарор топишидаги буюк хизматлари, ўлмас асарлари ҳақида талайгина китоблар, илмий-тадқиқот ишлари ёзилган ва ёзилажак. Камина ушбу мақолада икки атоқли адиб ижодига хос зоҳирий ва ботиний муштаракликлар, кўзга ташланадиган ва ташланмайдиган ички давоми…
Марҳум устоз, профессор Ҳомил Ёқубов домланинг адабиётшуносликка оид асарларини талабалик давримдаёқ ўқиган бўлсам-да, у киши билан 1957 йили Ўрта Осиё давлат университетининг(ҳозирги ЎзМУ) филология факултетини битириш арафасида кўришдим. Шу вақтдаги домлам Субутой Долимов раҳбарлигида тайёрлаган “Абдулла Қодирийнинг “Ўтган кунлар” романи” давоми…
«Тенгри таолонинг инояти билан ва ҳазрати он Сарвари коинотнинг шафоати билан ва чаҳорёри босафоларнинг ҳиммати билан сешанба куни рамазон ойининг бешида тарих саккиз юз тўқсон тўққизда Фарғона вилоятида 12 ёшда подшо бўлди» у. Атиги 12 ёш. Дарвоқе, бу ёшда Навоий давоми…
Сарлавҳага чиқарилган Чўлпон мисрасида “Анодин қай куни туғдим, сенинг ишқинг билан ёндим” дея фиғон чеккан ҳижронзада Машраб, умуман, Ҳақ ишқини куйлаб ўтган салафлар анъанасининг таъсири йўқ эмас. Бироқ мудом “кўнгли янгилик қидириб” яшаган Чўлпон салафлари фаол қўллаган “ишқ”, “ошиқ”, “ёр” давоми…
Илмий-адабий жамоатчиликнинг эътиборига тушиш ва бу эътиборни йиллар давомида ушлаб туришнинг ўзи бўлмайди. Эришилган нуқтада тўхтаб қолмай, муттасил илгарилаш ҳам осон эмас. Бу тинимсиз ўқиш-ўрганиш, интилиш-изланиш деганики, фақат ижодни қисмат деб билган кишигина бу узлуксиз меҳнатга, машаққатга бардош бериши, айни давоми…
ХХ аср маданиятимизнинг беназир намоёндаси, адабий ўзбек тилининг яратувчиларидан бири бўлмиш Абдулла Қодирий ижодий мероси халқимизнинг боқий хазинасидир. Адиб миллий романчилигимизга асос солди. Улуғ сўз санъаткорининг бу тарихий хизмати ҳеч қачон унутилмайди. Бу ҳақда машҳур қозоқ адиби Мухтор Авезов «Абдулла давоми…
Адиб шу мавзуда яхшигина ҳазиллаша биларди. Эрнест Хемингуэй 1935 йилда “Эсквайр” журналида “Ки Уэстдан жўнатилган мактуб” асарида, сайёҳлар унинг уйини ўраб олишаётганини ёзади: “Бу мухбирингиз руҳиятига жуда мос тушади, лекин ишни ҳаддан ташқари қийинлаштириб қўяди”. Гарчанд Хемингуэй вафотига салкам қирқ давоми…