Орадан йиллар ўтгани сари Абдулла Қодирийдек фавқулодда истеъдод эгасининг бетакрор поэтик тафаккур меваси бўлган «Ўткан кунлар»дек биринчи ўзбек романининг қадр топаётгани сир эмас. Роман таҳлил ва талқинлари махсус қодирийшунослик соҳасини ташкил этади. Айни чоғда, асар майдонга келган давр, романнинг журнал давоми…
Жек Лондон америкалик ёзувчи, публицист, жамоат арбоби, машҳур ҳикоялар ва романлар муаллифи. У йигирма йилга яқин вақт мобайнида 200 дан ортиқ ҳикоя, 20 та роман ва 3 та саҳна асари ёзди. Жек Лондоннинг “Шимол Одиссеяси” туркумидаги “Аждодлар даъвати” “Оқ қозиқтиш” давоми…
Бу икки тушунча нафосат фалсафасида алоҳида ажралиб туради. Улар орасидаги алоқадорлик, дейлик, гўзаллик ва хунуклик каби, ўзаро зиддиятга асосланмайди, аксинча, улар бир-бирини тўлдиради, баъзан муайян эстетик яхлитликни ташкил этади. Ҳар иккала хусусиятнинг келиб чиқиши миф — асотирларга бориб тақалади. Ҳозиргача давоми…
Абдурауф Фитрат ижоди ва фаолияти яқин тарихимизнинг энг порлоқ саҳифаларидан бирини ташкил қилади. Унинг замонида адабиётни жамиятга хизмат қилдириш билан шуғулланмаган ижодкорни топиш қийин бўлса-да, сўз ва иш бирлигини ҳеч ким у олиб чиққан мақомга кўтара олган эмас. У адабиёт давоми…
Истиқлол йилларида Шайх Фаридуддин Аттор ҳаёти ва ижодини ўрганиш, адабий меросини таржима қилиб, нашр этишда кашфиёт даври бошланди, дейиш мумкин. Н.Комилов, Ж.Камол, М.Кенжабек, Э.Очилов, И.Ҳаққул, Ҳ.Ҳомидий, М.Маҳмуд, И.Остонақулов, М.Ҳасаний, Ҳ.Аминов, А.Ҳасаний, А.Мадраимов каби адиб, олим ва таржимонлар бу борада бир давоми…
Ўрта асрларда Шарқда иккинчи Ренессанс жараёнини бошлаб берган темурийлар давлатидаги миллат маънавияти боғининг энг гуллаган даври айнан Султон Ҳусайн Бойқаро ва амир Алишер Навоий замонига тўғри келади, десак янглишмаган бўламиз. Мирзо Бобур қайд этганидек, “Султон Ҳусайн мирзонинг замони ажаб замоне давоми…
Постмодернизм анча мураккаб ҳодиса бўлиб, бу масала бўйича адабиётшунослар турлича муносабат билдирадилар. “Постмодерн” (post – кейинги) атамаси ҳам ХХ асрнинг иккинчи ярми маданиятидаги ўзига хослик, ҳам Жак Лакан (1901–1981), Жак Деррида (1930), Жорж Батай (1987–1962), Жиль Делез (1925–1995), Мишель Фуко давоми…
Адабиёт севгиси юрагимга сут билан сингган бўлса керак, шу туйғу бир пайтлар адашиб кириб қолганим ва бир йил ўқиганим Политехника институтидан ҳужжатларимни олдириб, ТошДУнинг филология бўлимига топширтирган. Ҳа, техникадан кўра адабиётни яхши кўрардим, лекин шу адабиётнинг бир қаноти бўлган шеърни давоми…
Атоқли адиб Пиримқул Қодиров ҳаёт билан ҳамнафас яшаб, жамиятдаги ҳар бир ўзгариш, янгиланишга ўз муносабатини билдирар эди. Унинг илк ҳикоя ва очерклари САГУ(ҳозирги ЎзМУ)нинг шарқшунослик факултетида ўқиб юрган йиллариёқ эълон қилинган. Ижодкор бир неча йил Москвада собиқ иттифоқ Ёзувчилар уюшмасида давоми…
2000 йил 14 мартда “Ўзбекистон Республикаси халқ бахшиси” фахрий унвони таъсис этилди Инсон ҳам дарахтга ўхшайди. Фақат унинг илдизи дарахт каби ер остига сингишиб кетмаган. Инсоннинг илдизи бутун борлиққа – ўн саккиз минг оламга кўз илғамас қувват ришталари билан уланиб давоми…