Biz qishloq baqqolining katalak do‘konchasi oldida to‘xtadik. Shisha idishga lampa moy quydirib olayotgan ayol ham, baqqol ham bizni ko‘rib miyig‘ida kulib qo‘ydi. — Rashid og‘a sizlarni kutib o‘tiribdi, — dedi baqqol bizga qarab. — Huv yuqoridagi qahvaxonaga boraveringlar. Manavi tepalikdan davomi…
Haykaltarosh Hikmat yomon odam emasu, lekin bechoraning bitta aybi bor-da: haddan ziyod sertakalluf. Ikkovimiz o‘n besh yillik qadrdon bo‘lishimizga qaramay, doimo meni «hazratlari», «afandim» deydi. Ba’zan takallufni shunaqayam oshirib yuboradiki, nazaringda xuddi seni kalaka qilayotganga o‘xshaydi. U bilan birinchi tanishganimda davomi…
«Har narsaning bir sababi bo‘ladi». Yo‘q, men aytmoqchi bo‘lgan gap bu emas. Hikoyamni biror aqlli gap bilan boshlamoqchi edim. Qani, bunday deb ko‘raychi: «Tutaqib ketgan odam baribir jahlidan tushadi». To‘g‘risini aytsam, bunisi ham o‘zimga yoqmay turibdi. Zo‘r gap aytish uchun davomi…
Bir necha kundirki, uyquda halovat yo‘q. Qattiq ishlayverib asabni buzgan ko‘rinaman: o‘ringa kirsam, uyqu bosadi-yu, ammo ko‘z qurg‘ur hech ilinmaydi. Bo‘lmadi, oxiri doktorga borishga to‘g‘ri keldi. — Bir kunda necha soat ishlaysan? — deb so‘radi u. — O‘n olti-yigirma soatdan. davomi…
Shukribey bir yarim oydan beri uy qidiradi. Aslida boshpanasi bor edi-yu, lekin bir kuni ijarada turgan uyining egasi uni chaqirib: — Bundoq o‘ylab qarasam, rosa hotamtoy odam ekanman. Shunaqa qimmatchilik bo‘lib turganida ikki xonali uyga bir yuz o‘ttiz lira olib davomi…
Inejiq qishlog‘iga uch otliq kirib keldi. Bularning ikkitasi oddiy jandarm, uchinchisi esa o‘nboshi edi. Jandarmlar o‘zaro chaqchaqlashib ketayotgan bo‘lsa ham, o‘nboshining avzoyi buzuq edi. U xuddi saltanat taxtiga mingan odamdek oldinda savlat to‘kib borardi. Qishloq yo‘lining boshiga chiqqach, o‘nboshi otning davomi…
Qahvaxonada kimdir birovni «sharaq» etib tushirib qoldi. Gap-so‘z bo‘linib, o‘yin to‘xtadi. Hamma shapaloq ovozi kelgan stol tomonga o‘girildi. Tarsaki yegan odam barvasta, yo‘g‘onu, urgan odam cho‘pdek ingichka, nimjon ekan. Yo‘g‘on odamning chap betiga tushib qolgan besh panja iziga qarab ham davomi…
Azbaroyi tutaqib ketganidan qo‘l-oyog‘ini titroq bosgan nimjongina bir mo‘ysafidni itarib-surib politsiya bo‘limiga olib kirishdi. — Manavi chol hammamizni haqorat qildi, komissar to‘ra, darhol javobgarlikka torting. Komissar eng oldinda turgan barzangidan so‘radi: — Nima deb haqorat qildi? — Yomon so‘zlar bilan davomi…
Avtobus liq to‘la odam. Shulardan biri avtobusga yanglishib chiqib qolganga o‘xshaydi. Aslida u «Tez yordam» mashinasiga muhtoj ko‘rinadi. Boyoqishning chap qo‘li bo‘yniga latta bilan osib qo‘yilgan, boshi chandib tashlangan. Bir ko‘zi momataloq bo‘lib shishib ketibdi, ikkinchisi esa qontalash. Qo‘lidagi hassasi davomi…
Mening aziz bir do‘stim bor. Nima haqda yozishimni bilmay, bir kuni ishxonada xunob bo‘lib o‘tirgan edim, bir odam kirib keldi. Kirdi-yu, yugurib oldimga kelib, peshanamdan cho‘lpillatib bir o‘pdi. — Qoyilman, mard yigit ekansan! — deya hayqirdi u. Mardligim o‘zimga ham davomi…