Индонезиянинг замонавий йирик ёзувчиси Прамудя Ананта Тур 1925 йилда туғилган. Ёшлик йилларида қўлида қурол билан мамлакат мустақиллиги учун курашган.1947-1949 ҳамда 1965-1979-йилларда қамоқда ўтиради. Ўша ерда ҳам ўз ижодини давом эттиради.Миллий адабиёт ривожига қўшган катта хизматлари учун Индонезиянинг бир қатор адабий мукофотларига сазовор бўлган.Л.Толстой, А.Куприн, М.Горкий, М.Шолохов асарларини индонез тилига таржима қилган. Кўплаб ҳикоялар (“Блор ҳақида ҳикоялар”, “Жакарта ҳақида ҳикоялар”, “Бу бозор эмас”), қиссалар (“Бу Жанубий Бентенда юз берган эди”), романлар (“Бекаси наҳри соҳилида”, “Коррупсия”, “Таъқиб”, “Партизанлар оиласи”, )романи муаллифидир.
Ҳар бир маҳбус нимани кутишини биласизми? Албатта биласиз. Маҳбус кутадиган нарса бу Озодликдир. Бугун мен жуда бахтлиман. Чунки қамоқхона назоратчиси узоқдан — Прем! Нарсаларингни йиғиштир! Сен озодсан! — деб бақирди. Мен шошиб қолдим. Камерамга югуриб бориб нарсаларимни йиғиштирдим. Дўстларим олдимда давоми…
Шаҳар бўйлаб бир маромдаги ҳорғин, қисқа одимлар билан аскар ботинка кийган киши борарди.Бир неча йил бурун бу ботинкалар яп-янги эди, ялтираб турарди. Жанг майдонлари бўйлаб, ўлдирилган турли миллат аскарлари танасини таҳқирлаб, музаффарона юриб ўтганди. Лекин у пайтлар ўтиб кетди. Ботинкалар давоми…
Инем!Болаликдаги дўстим — қўшни қизчани шундай аташарди. Ўшанда — унинг ёши саккизга тўлганди. Инем мендан икки ёш катта эди.Инемга дуч келган одамлар мулойим жилмайиб қўйишарди. Унинг гўдак чеҳраси шунақа ҳам тиниқ, бирам ёқимли эдики! Куёвлар ўсиб келаётган кўпгина оилаларда: “Қани давоми…
Ҳа, ҳа, ҳаммасини эслайман. Ўшанда мен тўрт ёшда бўлсам ҳам ҳаммаси эсимда. Мен бу оилани жуда яхши билардим: чол-кампир Леманларни, уларнинг фарзандлари — Ман, Ниёмиддин, Сиддин ва қизлари Сиёҳга ўрганиб қолгандим.Ҳар куни эрталаб, соат тўққизда уларникига кириб борардим, чунки ҳаммаси давоми…