
Ги де Мопассан. Тун (ҳикоя)
Мен тунни қаттиқ севаман. Худдики Ватанни ёхуд маъшуқани севишганидай ғайришуурий, чуқур, енгиб бўлмас иштиёқ билан севаман. Ҳа, мен уни бутун сезгиларим билан севаман: кўзларим уни томоша қилади, димоғим бўйларини сипқоради, қулоқларим унинг сукунатини тинглайди, қоронғулик менинг бутун андомимни эркалайди. Сўфитўрғайлар давоми…