Usmon Chevikso‘y. Sen yig‘laysan (hikoya)

“Qandaysan qarog‘im?” deysan, “Yaxshiman ona!” deyman. “Ovozing biroz boshqacha eshitilyaptimi…” deb so‘raysan, “Telefondan bo‘lsa kerak!” deyman. Ishonasan. So‘ng keliningni, nabiralaringni so‘raysan. “Hammasi yaxshi, hammasining ishlari joyida…” deyman , sen yana ishonasan. Sen menga har doim ishonasan ona. To‘g‘ri gapirsam ham, davomi…

Vasiliy Shukshin. Metin odam (hikoya)

«Gigant» xo‘jaligining uchinchi brigadasi uchun yangi ombor binosini qurib berishdi. Eski ombor – cherkovdan bo‘sh bochkalar, tsement solingan qoplar, shakar va tuz solingan qog‘oz xaltachalar, ot-ulov uchun mo‘ljallangan bir uyum ayil, yugan-abzallar (brigadada bor-yo‘g‘i beshta ot bo‘lsa ham, anjomlar o‘n davomi…

Vasiliy Shukshin. Vijdonsizlar (hikoya)

Qariya Gluxov oltmish sakkiz yoshida kampiridan ayrildi. Kampirini dafn qilganidan so‘ng marosimlarini o‘tkazdi. Yig‘ladi, siqtadi. «Endi qanday yashayman-a?» So‘qqa bosh… Beva qolgan hamma qariyalar nima desa, u ham shunday derdi. Rostdan ham unga qiyin bo‘ldi, judayam qiyin, qayg‘uli, ammo u davomi…

Vasiliy Shukshin. Sud (hikoya)

Etikdo‘z Valikov kigiz etik tikardi. U yangi kelgan qo‘shnisi Gerbenshikovani sudga berdi. Voqea bunday bo‘lgandi. Alla Kuzminichna Grebenshikova yosh, xushro‘ygina, ammo nodon bu ayol bahor kunlarining birida, ustaning hammomi yonginasidagi joydan issiqxona uchun ariq olgandi. Hammomning orqa devori ularning hovlisi davomi…