Пу Сунглинг (蒲松齡) 1640 йилда ХХРнинг Шандунг ўлкаси Зичуан туманида туғилиб, 1715 йилда 76 ёшида вафот этган. Пу Сунглинг ёшлигида жуда қобилиятли бўлиб, тезда ҳикоянавис ёзувчи сифатида танилган. Унинг ёзувчилик тахаллуси Лю Чуанжюши ва Ляожай бўлган, лекин асарларининг кўп қисми Ляожай тахаллусида чоп этилган.
Пу Сунглингнинг асарлари асосан фольклор адабиётига, шунингдек, афсона ва ривоятларга асосланган. Ёзувчи афсона ва ривоятларга замон талабига мос равишда сайқал бериб, бадиийлаштирган. Шу сабабли, унинг ўзига Ляожай деб тахаллус бериши бежиз эмас. Чунки бу исм хитой тилида “Суҳбатхона” ёки “Нонушта вақтидаги суҳбат” маъноларини англатади. Ёзувчи ўзининг ҳар бир асарини кўп изланишлар жараёнида меҳнаткаш омма билан суҳбатлашиш ва унга ижодий ёндашишлар орқали яратган.Ривоятларни тўплаш тариқаси ҳам ғалати бўлган.
Пу Сунглинг туғилиб ўсган Шангдунг ўлкасидаги қишлоқдан катта бир йўл ўтар, унинг уйи айнан шу йўл устида жойлашган эди. Ёзнинг иссиқ кунларида у бир неча кийимини бозорда пуллаб, ўрнига мош олиб келарди-да, ундан мошхўрда тайёрлаб, ўтган-кетган йўловчиларни мажнунтол тагига ўтқазиб мошхўрда билан сийларди. Фурсатдан фойдаланиб, йўловчини суҳбатга тортар ва ундан кўплаб ғаройиб ва пурмаъно ривоятларни билиб оларди, сўнг уларни қоғозга туширарди. Шу тариқа бир-биридан қизиқ новеллалар дунёга келарди. Унинг асарларини Хитой халқигина эмас, балки, бутун дунё адабиёт мухлисларининг қизиқиб ўқишининг сабаби шунда.
Пу Сунглинг асарлари орасида “Ляожай Жэйи”, яъни “Ляожайнинг ривоятлари” номли асари кўзга яққол ташланиб туради. Бу асар 16 жилддан иборат бўлиб, 491 ҳикояни ўз ичига олган ва биринчи маротаба 1766 йилда чоп этилган эди.
Пу Сунглинг ижоди Хитой жамиятининг энг оғир инқирозга юз тутган даврига тўғри келди. Бу даврда Хитойда Манжур-Чин сулоласи ҳукмронлик қилар эди. Шу сабаб мамлакатда миллий зиддиятлар авж олган, халқи феодал ҳукмронлар зулми остида оғир ҳаёт кечирарди.
Асли феодал оиласидан чиққан Пу Сунглинг бутун умрини қишлоқда ўтказади. У меҳнаткаш халқ дардини яхши тушунганидан асарларида жамиятдаги турли ноҳақликларни, порахўрликни, зўравонликни қоралайди, адолатни, меҳр-мурувватни, айниқса, ёшларнинг соф муҳаббатини жўшиб куйлайди. Пу Сунглинг ўз асарларида аёл қиёфасини, унинг ташқи ва ички гўзаллигини очиб беришга ҳаракат қилади. Пу Сунглиннинг феодал Хитойда ҳукм сурган адолатсизлик, порахўрликка қарши ғазаби мазлум хитой халқининг ғазаби эди.
“Ляожай Жэйи” кўп тилларга таржима қилинган. Ғарб ва рус адабиётшунослари ҳам Пу Сунглинг новеллаларига юқори баҳо берганлар ҳамда ёзувчининг юздан ортиқ новелласини ғарб ва рус тилларига таржима қилганлар. Г.Жайлз ёзувчи асарларини “Минг бир кеча” эртакларига ўхшатади. Италян ёзувчиси Ди Гиура эса “Ляожай Жэйи”ни Хитой “Декамерон”и деб атайди.