Ҳозирги замон ҳиндий ва урду адабиётларига асос солган реалист ёзувчи ва танқидчи Премчанднинг (1880—1936) асл номи Дҳанпатрай Шривастав. У Банорас шаҳри яқинидаги Ламҳий қишлоғида почта ходими оиласида туғилди. Бир амаллаб ўрта маълумот олгач, ўқитувчилик қилди, мактаблар бўйича район инспектори бўлиб ишлади. Унинг ижоди XX асрнинг дастлабки йилларидан бошланди. У 1920 йилдан миллий озодлик ҳаракатига қўшилди. 1930 йилдан бошлаб Оллоҳобод шаҳрида ҳиндий тилида «Ҳанс» («Оққуш») номли журнал чикарди. 1936 йилда Бутунҳиндистон тараққийпарвар ёзувчилар уюшмасини тузишда фаол иштирок этди.Премчанд асарларининг мавзуси турли-туман. Ёзувчи асарларида қишлоқ ҳаётини айниқса маҳорат билан тасвирлаган. Адабиётшунослар уни ҳинд деҳқонларининг орзу-умидлари куйчиси деб атайди. Премчанд 13 роман ва қисса, 300 га яқин ҳикоя, бир неча пьеса, бир қатор публицистик ва адабиётшуносликка оид мақолалар муаллифидир. Унинг икки юздан зиёд ҳикояси ҳинд тилида «Мансаровар» номли 8 жилддан иборат тўпламдан ўрин олган.Премчанднинг асарлари дунёдаги йирик тилларнинг барчасига таржима қилинган. Унинг бир қатор ҳикояларидан ташқари яна тўрт романи рус тилида нашр этилган. Ўзбек тилида эса уч романи ва бир ҳикоялар тўплами босилиб чиққан. Улар қуйидагилар: «Қисмат» (асл номи «Гўдан» — «Қурбонлик сигир»), 1962, «Нирмала», 1967, «Нажот» (асл номи «Ғабан» — «Хиёнат»), 1976 ва «Бир келин ҳикояси» (ҳикоялар тўплами), 1975.