Андре Моруа. Марсель Пруст (эссе)

“ҲАЁТ ИСМЛАР ДАВРИДАН БОШЛАНАЖАК” Андре Моруанинг асарларини ўқиган одам борки, сўз санъатининг қудрати, унинг сеҳр-жодуси, камалакдек товланувчи жилолари, ижодга хос ногаҳоний содир бўлиб турувчи ҳодисалари, ижодий лабораторияда юз берувчи махфий, ҳатто санъаткорнинг ўзи учун кутилмаган ва номаълум синоатларни, улар заминидаги давоми…

Андре Моруа. Қайтиш (ҳикоя)

Бу воқеа француз асирларини Германиядан — тутқинликдан олиб қайтаётган поэздда бошланган эди. Ўн кишилик купеда ўн икки киши тиқилишган. Улар уйлари, оилаларини кўриш имкони туғилганидан ғоят ҳаяжонда. Деярли ҳаммаларининг ҳам фикру хаёлини энг аввало рафиқалари банд этган. Айримларининг кўнглида умид давоми…

Андре Моруа. Таржимаи ҳол (ҳикоя)

Мўлгина емакхонани ёритиб турган чироқларнинг пилиги пастлатиб қўйилган — бу йил Лондонда нимқоронғида ўтириб овқатланиш расм бўлган. Эрве Марсена жойини топиб ўтирганда кўрдики, уни жуда кекса бир хонимнинг — леди Хемптоннинг ёнига ўтқазиптилар. Эрве кекса хоним билан бир столда ўтиришга давоми…

Андре Моруа. “Танатос” меҳмонхонаси (ҳикоя)

— “Стил”нинг акциялари қандай кетяпти? — деб сўради Жан Монье.— Эллик тўққиз-у чоракдан, — деб жавоб берди ўн иккита машинисткадан биттаси.Ёзув машинкаларининг чақир-чуқурида жаз оҳанглари эшитиларди. Деразадан Манхеттеннинг бесўнақай қомати кўриниб турипти. Телефонлар хириллайди, қоғоз тасмалар шоша-пиша юқорига ўрлайди. Контора давоми…

Андре Моруа. Миррина (ҳикоя)

Бизнинг авлодга мансуб энг яхши ёзувчилар Кристиан Менетриенинг ижодидан завқланишган. Рост, унинг душманлари ҳам оз эмас эди; бунинг сабаби қисман шунда эдики, қаерда муваффақият бўлса, ўша ерда душман ҳам пайдо бўлади. Бундан ташқари Менетриени анча кеч тан олишди. Бу пайтга давоми…

Андре Моруа. Чоршанба учун бинафша (ҳикоя)

— О, Женни, кетма, қол!Тушлик вақтида Женни Сорьбе ҳаммани оғзига қаратиб ўтирди. Қайнар булоқдай чиқаётган латифалару ҳар хил воқеалар ҳақидаги ҳикоялари меҳмонларни маҳлиё қилди-қўйди. Женни уларни чинакам актёрларга хос маҳорат ва туғма ёзувчига хос илҳом билан тўкиб солди. Леон Лораннинг давоми…

Андре Моруа. Олтин ёмбининг қарғиши (ҳикоя)

Мен Нью-Йоркдаги “Олтин илон” ресторанининг доимий мижозларидан эдим. Бу гал ресторанга киришим билан биринчи столда ўтирган кичик жуссали чолга кўзим тушди. Унинг олдида тақсимчада қонлари силқиб турган бифштекс бор эди. Ростини айтганда, аввал диққатимни гўшт ўзига жалб қилди, чунки йилнинг давоми…

Андре Моруа. Хайрли кеч, жонгинам… (ҳикоя)

— Қаёққа, Антуан? — сўради эридан Франсуаза Кеснэ.— Почтага. Хат жўнатмоқчи эдим. Баҳонада Мауглини ҳам айлантириб келаман. Ёмғир тинди. Ментона осмонидан булутлар ариди. Ҳаво очилиб кетадиганга ўхшайди.— Кўп қолиб кетма, тезроқ қайт. Мен тушликка Сабина Ламбэр-Леклеркни эри билан айтиб қўйганман. давоми…


Мақолалар мундарижаси