Ellik yettiga kirsa-da, hamon tetik, bardam Fyodor Dementevich, qishloqdoshlari tili bilan aytganda, Lapa, kuyovining yangigina uyidan chiqaverishda, usti yopiq zinapoyaning keng, tekis randalangan taxtalariga baquvvat oyoqlarini tiragancha derazalarning chiroyli o‘yma chaspaklarini nechanchi martadir tomosha qilardi. Eshik ochildi, otasiga juda o‘xshab davomi…
U: “Juda ham o‘zgarib ketibsan”, demoqchi bo‘ldi-yu, lekin “Hech ham o‘zgarmabsan”, deb yuborganini o‘zi ham sezmay qoldi. Ular bir-birlarini ko‘pdan buyon tanir edilar. Go‘yo ular hozir birinchi marotaba uchrashib qolganday edilar. Bu erkak yoshligida qarshisidagi ana shu shahlo ko‘zlarga, mayin davomi…
— Sos, sos! Nuqta, chiziqcha, chiziqcha, chiziqcha, nuqta, nuqta, nuqta, chiziqcha. Sos! Tat, taa… tat, tat, taa… tat… Sos! Chiziqcha, chiziqcha, nuqta, chiziqcha, nuqta. Sos! Xabar Unqopani yuk tashish kemasidan kelardi. Eng yaqin sohildagi xabarchi Unqopani kemasiga javoban morze yozuvida: davomi…
Nihoyat, shunday kun keldiki, otasi bolakay Dimani yetaklab hayvonot bog‘iga olib bordi va unga yo‘lbarsni ko‘rsatdi. Yo‘lbarsning ko‘zlari yashil va qorachig‘i bo‘ylamasiga joylashgan, qora terili tumshug‘i atrofida qora rang halqa, boshining ikki yonboshidagi dikkayib turgan quloqlari teng yonli uchburchakka o‘xshardi. davomi…
Bu ahmoqona hazillarning menga nima keragi bor? Bu yumor menga nimaga kerak? Kim mendan hazillashishni so‘rayapti, boshimga g‘alva orttirishni kim iltimos qilyapti? Sheremetevo aeroportida kim mening tilimni qichitdi, deb so‘rash kerak. Bojxona oldida xotinimga dedim: “Quloq sol, granatalar jomadonimga sig‘mayapti, davomi…
Ov safaridan qaytgach, Nyu-Meksikodagi kichik Los-Pinos shaharchasida janub yo‘nalishidagi poyezdni kutardim. Poyezd bir soatga kech qoldi. Men majlislar zalining peshayvonida o‘tirib, mehmonxona xo‘jayini Telemak Hiks bilan hayotning mazmun-mohiyati haqida suhbatlasha boshladim. Shaxsiyatga bog‘liq savollar ham e’tibordan chetda qolmadi. Undan bir davomi…
I Trolleybus guvillaganicha men uchun qadrdon bekatga yetib kelib, ohista to‘xtaydi. Yo‘lakdagi odamlar oqimiga qo‘shilib, shoshilgancha yurib ketaman. Naq qarshimda, balandda osmon bag‘riga sanchilgan igna singari teleminora yuksalib turadi. Uning oldidagi ikki qavatli binoga birpasda yetib boraman. So‘ng suxandonlar xonasiga davomi…
IShTIROK ETUVChILAR: VAN – meshkob UCh FARIShTA ShOY DA (ShEN DE) YaN SUN – ishsiz uchuvchi YaN XONIM – uning onasi BEVA ShIN SAKKIZ KIShIDAN IBORAT OILA DURADGOR LIN TO UY EGASI MI DZYu XONIM POLISIYaChI GILAMFURUSh UNING XOTINI QARI davomi…
Biz hikoyamizda so‘z yuritmoqchi bo‘lgan Palatstso Altinengo, bu, old ko‘rinishi aylana shakllar bilan bezatilib, serpent marmaridan lombard usulida ishlangan va Neptun ikkita uch tishli nayza bilan dengiz darvozasini qo‘riqlab, sayyohlarni lol qoldirayotgan Katta Kanaldagi saroy emasdi. Qadimiy va qudratli Altinengo davomi…
Malan bilan Minnini ko‘rgan kishi ularni hech ona-bola demaydi, opa-singil deyishadi. Minnining bo‘yi onasidan biroz balandroq, xolos. – Malan, qizing judayam sohibjamol-a! – deyishardi qo‘ni-qo‘shnilar. Minni shunday ajoyib qiz ediki, uni ko‘rsangiz xuddi gavhar deysiz! Latofatli hamda iffatli qiz! Malan davomi…