… – Agar hayot bo‘lganida edi, kaftimda ko‘tarib yurardim, – keyingi kunlarda Safol odamlar orasiga qo‘shildi deguncha u gapni takrorlaydigan bo‘lib qolgandi. Shunday derdi-da, mahzun, horg‘in, yoshlangan ko‘zlarini oyog‘i tagiga tikkancha o‘zicha g‘o‘ldirardi. – Lekin qo‘ldan ketdi… Eh, agar u davomi…
Janob Folkner bugun ishga bormadi. U farzandlariga bor yo‘g‘i oddiy ota emas, mehribon va e’tiborli ota ekanligini isbotlashga intilganday tuyulardi. Hafsala bilan erta tongdan bolalarini maktabga eltib qo‘ydi. Darslariga qatnashib o‘qituvchilaridan ularning o‘zlashtirish darajasini surishtirdi. Maktab vaqti tugagach, yana o‘zi davomi…
Yaver muallim daraxtga suyangancha raqs tushayotganlarni kuzatardi. Raqs maydonchasi yosh-yalang bilan liq to‘lgandi. To‘g‘ri, atrofda yoshi kattaroqlar ham oz emasdi. Hozirgina ular ham yoshlar bilan birgalikda raqsga tushdilar. Ammo cholg‘uchilar musiqa sur’atini o‘zgartirgach, quvnoq kuy yangray boshladi. Ohanglar jadalroq harakatni davomi…
Charli Bartl o‘z turmush tarzida gohida ro‘y berib turadigan og‘ir vaziyatlardan ham yengilgina, ularni yuragiga yaqin olmasdan chiqib keta olardi. Zero, Parijning musaffo osmoni lojuvard tusga kirib, sarin shabadalarning ifori yangi musallas hidini eslatadigan kunlarda Charlining Ryu Bred ko‘chasidagi boloxonali davomi…
I Dam olish kunlari u shaharda sandiroqlab yurardi. Havo ochiq bo‘lsa kedasini olib, yomg‘ir yog‘ayotgan bulutli kunlarda rezina etikda, rangi o‘chib ketgan soyabonda tashqariga chiqar, tramvay yoki avtobusga tushib, boshi oqqan yoqqa qarab ketaverar edi. O‘zi chekmasa ham tamaki do‘konidan davomi…
Sharqiy shtatlardan menga xat yo‘llagan oshnamning iltimosi bilan men Saymon Uiler degan ochiqko‘ngil bir ezma cholni ko‘rgani bordim-da, mendan oshnamning oshnasi Leonidas. U. Smayli haqida biron yangilik olib kelishimni so‘raganini aytib, uni gapga soldim va bu qanday natija berganini quyiroqda davomi…
Poyezd to‘xtadi. Deraza pardasiga o‘ralashib qolgan arining g‘ing‘illashi eshitila boshladi. — Qaysi bekat? — so‘radi kupdan uyquli ovoz. — Yo‘lda to‘xtab turibmiz,— javob berdi vagon nazoratchi. U qo‘lini arta-arta o‘tib ketmoqda edi. Natasha derazadan boshini chiqardi. Temir yo‘l ko‘tarmasidan to davomi…
1882 yil mart oyida men Mantonadagi Riverada yashab turardim. Monte-Karlo yoki Nitsada bo‘lgani kabi odamlar soyasida emas, balki shahar chekkasidagi bu joyda tanholikdan rohatlanasiz. Yana men aytmoqchimanki, quyoshning yorqin nurlari, hayotbaxsh havo va tip-tiniq zangori dengiz tinib-tinchimagan odamlarning shovqin-suronlari hamda davomi…
Yillar o‘tishi bilan keladigan har bir qish Tixon Petrovichga avvalgisidan uzunroqdek tuyulardi. Taqvim bo‘yicha hammasi to‘ppa-to‘g‘ri, bahor o‘z vaqtida, o‘z mavridida kelardi. Lekin bu fasl qanchalik uzoq kutilsa, kutish shunchalik qiyinlashardi. — Bu qarilik alomati, — derdi Tixon Petrovich o‘z-o‘ziga. davomi…
…Gap shundaki, ser, — gapini davom etdi mister Mak-Vilyams. Chunki suhbat bu bilan boshlanmagan edi, — yashindan qo‘rqish — odamzod mubtalo bo‘lgan eng qayg‘uli nochorliklardan biri. Bundan ayollar ko‘proq azob chekadilar, biroq bunday hol vaqti-vaqti bilan kuchuk bolalarida, ba’zida esa davomi…