Quyoshli kun nechukdir birdaniga so‘ndi. Gulnazar og‘a atrofga zehn soldi va ufq chekkasida qoramtir bulutlar galasini to‘dalashayotganini ko‘rdi. U biyasini cho‘kkalatdi va issiq kiyimlarini olishga tutindi. Shu damda saksovullar shoxchalari silkinib, barxanlar o‘rkachlaridan qum siljiy boshladi. Go‘yo bir maxluq qochib davomi…
Eshik ochilib, xonaga ko‘k kamzulli bola kirib keldi. U g‘oyat biqqiligidan yurib emas, dumalab kirganday tuyuldi. – Mening ismim Rimas. Senikiga mehmonga keldim. Gitis xursand bo‘lganidan sakrab, chapak chalib yubordi. – Kel, o‘ynaymiz. Mening ikkita poygachi moshincham bor, – deya davomi…
Yozuvchi eski odati bo‘yicha har seshanba kuni uyini tozalab ketadigan keksa oqsoch Ma Parkerdan katta nabirasining sog‘ligini so‘radi. Ma Parker nimqorong‘i zal ostonasida, shundoqqina oyoq artiladigan ho‘l latta ustida turgancha yozuvchiga eshikni yopishiga ko‘maklashgan bo‘lib bazo‘r ovoz chiqardi. – Biz davomi…
To‘g‘risiyam, bunaqa betayin erkinlikning kimga keragi bor. Har gal darbon ayol Luisning qo‘liga maktub tutqazar ekan, o‘tmish hayoti esiga tushib, ko‘z oldiga kelishi uchun Xose de San-Martinning tanish surati aks etgan markali konvertga birrov qarashining o‘zi kifoya qilardi. San-Martin, Rivadavia davomi…
Men uni ilk daf’a Spayk shahri ta’mirlash ustaxonasida uchratdim. Mashina bo‘limida kichikroq dinamo uchun tagkursi yotqizayotgan edilar, u ishni boshqarayotgandi: goh kimnidir baqirib so‘kar, goh amrona ovoz bilan nimanidir buyurardi. Uning qo‘l ostida o‘ntacha italiyalik ishlar, ularning hammasi bir xil davomi…
Sizningcha, odam qanday qariydi? Yoshi ulg‘ayadi, tani to‘ziydi, shundaymi? Yo‘q, topolmadingiz? Bilsangiz, odamni odam qaritadi! – Seytekni yaqin orada ko‘rdingmi? – so‘radi Mustafo bir ma’rakada uchrashib qolganimizda mendan. – Yo‘q. – Bechora juda qarib, cho‘kib qolibdi. – Qanaqasiga? Uchovimiz institutda davomi…
Har tong Yosiko erini ishga jo‘natib, nufuzli “N” jurnalining yozgi sonida chop etilishi lozim bo‘lgan romani ustida ishlash uchun ovro‘pacha jihozlangan ijodxona (eri ikkalasi uchun bitta bo‘lma)da yolg‘iz qolardi. Yosiko nafaqat latofatli, iqtidorli, qolaversa, shunday mashhur ediki, Tashqi ishlar vazirligining davomi…
I Eh, mening unutilmas, uzoq bolalik chog‘larim… Oradan qancha yillar o‘tib ketgan bo‘lsa-da, qo‘ng‘irrang po‘stinli, cho‘pdek ozg‘in, oqsoq o‘sha bola hamon yodimda. Ba’zan ko‘zimni yumib xayol surib ketaman, shunda ovul oralab bir to‘da bolalar qiy-chuv ko‘targancha yugurib ketayotganlari, ularning ortidan davomi…
Onasi kunduzi Layloni qo‘shniga qoldirib, o‘zi ishga ketadi. U tikuvchilik tsexida ishlaydi. Laylo qo‘shnining qizi Maryam bilan o‘ynaydi. Ona-bola Maryamlarning uyidagi bir xonada yashaydi. Laylo besh yoshda, Maryam esa undan bir yosh katta. Bir kuni Maryamning tog‘asi qo‘g‘irchoq olib keldi. davomi…
Dobshinada bozor bo‘lgan kunlari Karxanixa kampir cherkov yonida ro‘molcha sotib o‘tiradi. Yaqin-atrofda Yurash yurganini ko‘rib qolsa, o‘sha zahoti moviy hoshiyali qizil ro‘molchalarini qutisiga berkitadi. Nega deysizmi? Sababi bor. Besh yil oldin Yurash Marusha Puxalovaga xuddi shunday ro‘molcha sotib olgandi. Garchi davomi…