Ғабит Маҳмудович Мусрепов (Ғабит Махмұтұлы Мүсірепов) [1902.9(22).3 — Қозоғистон, Кустанай вилояти — 1985, Олмаота] — қозоқ адиби ва жамоат арбоби, Крзоғистон Фанлар академияси академик (1958).Ижоди 20-йилларнинг ўрталарида бошланган. Илк ҳикоя ва очерклари, “Гирдоб” (1928) қиссаси фуқаролар уруши ҳақида. М. 30-йилларда драматик асарлар яратди. “Қиз-Жибек” (1934), “Омонгелди” (ҳамкорликда, 1936), “Қўзи Кўрпеш ва Баян Сулув” (1939), “Окон-сери ва Оқ-туқти ёки Шоир фожиаси” (1942) каби саҳна асарлари машҳур. “Қозоқ солдати” (1949), “Уйғонган ўлка” (1953) романлари ёзувчига катта шуҳрат келтирган. “Онанинг жасорати” (1958), “Довонда” (1965), “Бир кун ва бир умр” (1967), “Йилларимиз ҳикоялари” (1979) сингари ҳикоя ва қиссалар тўпламларига кирган асарларида, “Учрашмай кетган бир сиймо” (1970) насрий достонида қозоқ халқи ҳаётининг турли босқичлари ҳаққоний тасвирланган. “Ҳикоялар” (1961), “Қисса ва ҳикоялар” (1970) тўпламлари, “Қозоқ солдати” романи (1962) ўзбек тилига таржима қилинган.