Varlam Shalamov. Pasternakdan xat (hikoya)

Sarxush radist eshigimni ochdi. – Senga boshqarmadan xat bor, mening oldimga kir. Shunday dedi-yu, qorong‘ida qor qo‘ynida g‘oyib bo‘ldi. Safardan olib kelgan quyon to‘shlarini pechkadan chetga surib qo‘ydim. O‘shanda quyon mo‘l yil bo‘lgandi. Qopqon qo‘yib ulgursang bas edi, ilinaverardi. Yarim davomi…

Varlam Shalamov. Shoirning o‘limi (hikoya)

Shoir o‘lim yoqasida edi. Ochlikdan shishib ketgan, katta, qonsiz oqish barmoqlari, o‘sib ketgan kir tirnoqlari sovuqdan tosh qotgan holda ko‘kragi ustida yotardi. Avvallari u qo‘llarini orqasiga, yalang‘och tanasiga tiqardi, lekin hozir u yerda ham issiqning ta’siri yo‘q edi. Qo‘lqoplarini allaqachon davomi…