Gi de Mopassan. Tun (hikoya)
Men tunni qattiq sevaman. Xuddiki Vatanni yoxud ma’shuqani sevishganiday g‘ayrishuuriy, chuqur, yengib bo‘lmas ishtiyoq bilan sevaman. Ha, men uni butun sezgilarim bilan sevaman: ko‘zlarim uni tomosha qiladi, dimog‘im bo‘ylarini sipqoradi, quloqlarim uning sukunatini tinglaydi, qorong‘ulik mening butun andomimni erkalaydi. So‘fito‘rg‘aylar davomi…