Gyunter Grass. “Davomi bor…” (Nobel ma’ruzasi)

Shvetsiya akademiyasining hurmatli a’zolari, xonimlar va janoblar! Men ma’ruzamni “Davomi bor…” deb atadim. Aynan shu so‘zlarni ilova qilib, XIX asr gazeta va jurnallari nasriy asarlarni “rezinka” qilishardi. Davomi bor romanlar urchigandan urchib ketdi. Boblar ketma-ket bosilib turgan bir paytda, muallif davomi…

Uilyam Folkner. Qorong‘i tushganda (hikoya)

I Endi Jeffersonda dushanba haftaning boshqa kunlaridan hech nimasi bilan farq qilmaydi. Ko‘chalarga tosh yotqizilgan, telefon hamda elektr kompaniyalari kundan-kunga soya-salqin daraxtlar – emanlar, akaslar, zaranglar, qayrag‘ochlarni tag-tubidan qirqib – o‘rniga to‘lg‘in, shaffof, tussiz uzum boshlari osilgan temir ustunlar o‘rnatishadi; davomi…

Akutagava Ryunoske. Fidoyi (hikoya)

I Temponing ikkinchi yili, sentyabr kunlaridan biri. Ertalab. Kondening Dobotyo ko‘chasidagi “Matsunoyu” hammomi har qachongidek gavjum. “Jamoat hammomi…” Bu yerda hamma narsa ayqash-uyqash: xudolar sha’niga olqish-madhiyalaru butlarga sig‘inish, muhabbat hangomalariyu notayin xirgoyilar…” Sikite Sambaning kulgili asarlaridan birida tasvirlagan manzara hozir davomi…

Najib Mahfuz. Nobel ma’ruzasi

Avvalo, Shvetsiya akademiyasiga va uning Nobel mukofoti bo‘yicha qo‘mitalariga, mening uzoq muddatli badiiy mehnatimga shunchalik katta baho berganligi uchun minnatdorchilik bildiraman. Ko‘pchilik uchun notanish tildagi murojaatimni ochiqko‘ngillik bilan qarshi olasizlar, degan umiddaman. Aynan shu til — arab tili oliy mukofotga davomi…