Rey Bredberi. Mayin yomg‘ir shivalar… (hikoya)

Mehmonxonadagi so‘zlovchi soat go‘yo uni hech kim eshitmayotgandek tinmay kuylardi: – Chiq, chiq… Millar yetdi yettiga, Yakun yasang uyquga! Tonggi sukunat og‘ushidagi uy bo‘m-bo‘sh edi. Soat tinmay chiqillar va bo‘shliqqa uqdirishda davom etardi: “Sakkizdan to‘qqiz daqiqa o‘tdi, nonushta vaqti yetdi! davomi…

O‘g‘uz Atay. Unutilgan (hikoya)

– Men chordoqdaman, azizim! – deya baqirdi pastga qarab: – Eski kitoblar hozir ancha qimmatlashib qolgan. Shunga bir qarayotgandim… “Oxirgi so‘zlarimni eshitdimikin?” – U yer qorong‘i, shoshma, senga fonar beraman. – Yaxshi. Sokin bir kun. “Kimdir butun umrimni izzat-e’tibor qidirish davomi…