I Xorikavadek yana bir zoti oliylari ilgari o‘tmagandir, albatta, bundan keyin ham o‘tmasa kerak. Go‘yo uning tavalludi oldidan mo‘tabar volidalari qarshisida avliyo Dayitoku namoyon bo‘lganmish, degan mish-mishlar yuradi. Nima bo‘lganda ham u tug‘ilishdan boshlaboq oddiy odamlarga o‘xshamas edi. Necha martalab davomi…
Ming to‘qqiz yuz o‘ttiz uchinchi yilning 9 noyabr kuni mehribon Provansning o‘zi kabi qadimiy va rahmdil Grass shaharchasida sokin, iliqqina kech kuzning oddiygina kunlaridan biri edi. Men o‘n yil davomida bu yerlardan hech qayoqqa chiqmay, yashab kelyapman… Bunday kunlarda qo‘lim davomi…
I Bu voqea yetmishinchi yillarda, qishki Nikola bayramining ertasi kuni yuz berdi. Qavm bayram qilayotgani sababli, qishloq saroyboni, ikkinchi gildiya savdogari Vasiliy Andreich Brexunov hech qayoqqa ketmay, cherkovda bo‘lishi kerak edi, chunki u cherkov oqsoqoli edi va bundan tashqari, uyida davomi…
Sayyid Nasrullo Valiy kuniga to‘rt marta Hammom vazir ko‘chasi orqali uyidan idoraga va idoradan uyiga qatnaydi, o‘zining yetmish to‘rt yillik umrini ana shu taxlitda o‘tkazdi, mana, u endi birinchi marta xorijga, ya’ni Hindistonga safar qilmoqda. Shu paytgacha u mamlakat ichkarisida davomi…
Otstavkaga chiqqan general-mayor Aleksey Buldeevning tishi og‘rib qoldi. U, og‘zini araq bilan, konyak bilan chayqadi, quloqlariga paxta tiqib yurdi, og‘riyotgan tishiga tamaki yuqi va afyun qo‘ydi, skipidar, kerosin tomizdi, yuziga yod surkadi — lekin hech birisi naf qilmadi, hatto ba’zisi davomi…
Kech qolgan ovchilar tunash uchun Mironositskoye qishlog‘ining bir chetidagi oqsoqol Prokofiyning saroyiga tushdilar. Ular ikki kishi bo‘lib, bittasi veterinariya vrachi Ivan Ivanich, ikkinchisi esa gimnaziya muallimi Burkin edi. Ivan Ivanichning qo‘shaloq va qiziqqina bir familiyasi bo‘lib, o‘ziga yarashmagan bu familiya davomi…
I Darbeda xonim barmoqlarining uchi bilan rohat-luqumni ushlab turibdi. U ustiga sepilgan shakarli talqonni sochib yubormaslik uchun nafasini ichiga yutib, yegulikni lablariga yaqinlashtirdi. “Atirgulning hidi kelayapti!” – deb o‘yladi u. Keyin tishini yopishqoq qiyomga botirib, og‘zida chuchuk ta’mni tuydi. “Ajabo, davomi…
Odam, kitoblarini sotishga ahd qildi. Butun kecha krovatida ag‘anab chiqdi. Hech uyqusi kelmadi. «Kitob sotish!» Ko‘ngli g‘ash bo‘lib, nihoyat soat uchlarga borib uxlay oldi. Ertalab turganda ikki chakkasi zirqirardi. Tashqariga chiqdi. Yuz-qo‘lini yuvdi. «Lekin kitob sotish!..» Chakkadagi og‘riq hamon bosilmasdi. davomi…
Genri tamaddixonasining eshigi ochildi. Ikkita odam kirib peshtaxta yoniga qo‘yilgan stullarga o‘tirishdi. – Nima istaydilar? – deb so‘radi Jorj. – O‘zim ham bilmayman, – dedi ulardan bittasi. – El, sen nima xohlaysan? – Bilmayman, – deya javob qildi El. – davomi…
Mana, sizlar, odam nima yaxshiyu nima yomonligini bilmaydi, hamma gap muhitda, muhit yemiradi, deysizlar. Men o‘ylaymanki, butun gap tasodifda. Mana, men o‘zim to‘g‘rimda gapirib beray. Barchamizning hurmatimizga sazovor Ivan Vasilevich, shaxsiy kamolotga erishish uchun avvalo odamlar yashab turgan sharoitni o‘zgartirish davomi…