Buvim dadamni omadsiz, ishi yurishmagan odam deb hisoblardi. Buni ochiq aytmasa ham, vaqti-vaqti bilan dadamning hamma kursdoshlari allaqachon bosh vrach, professor yoki kamida tibbiyot fanlari nomzodi bo‘lib ketganini eslab turar edi. Buvim har safar dadamning do‘stlarining yutuqlaridan shu qadar baralla davomi…
Metro eshiklari ochilib, yuziga Donald o‘rdagi niqobini taqqan bir kishi kirib keldi va vagonning bir chekkasiga o‘tib jamoatchilikka yuzlandi: – Xayrli tong, xonimlar va janoblar! Niqobim uchun sizlardan uzr so‘rayman, ammo yuzimni ko‘rishingizdan uyalaman. Aslida men hayot shafqatsizlarcha tilanchilikka davomi…
Xotinim Shirli ikkimiz juma kunlari kechki ovqatni doim onamnikida, Broiksda yeymiz. Juma men uchun har tomonlama qulay, chunki shanba dam olish kunim. (Men politsiyada, qotilliklarni tergov qilish bo‘limida ishlayman). Lekin o‘n sakkizinchi dekabr jumaga to‘g‘ri kelmasa ham biz onamnikiga boramiz, davomi…
37 yil oqshomi. Bokuning sokin ko‘chalaridan biri. Ko‘chaning boshida ikkita katta bino bir-biriga qarab turibdi — ikki g‘amgin bino. Uylardan sal narida kichkina bog‘ bor. Suv tuproqqa xuddi ohista singib ketganiday ko‘cha ham kunduzgi ovozlarni — shoshilgan qadam, ulovlar tovushlarini davomi…
I. Dengizchi 1609 yili fevral oyi tongida past bo‘yli, ozg‘in bir kishi London ko‘prigi tomon ketib borardi. U charm kostyum va ko‘k yungli bosh kiyim kiyib olgandi. Kiyimlariga loy sachragan, poyabzali ham loyga botgan, yuziga tinmay yomg‘ir yoqqanidan ko‘zini ochishga davomi…
Oldini ko‘rgan surinmaydi, ortiga qaragan adashmaydi. (Hikmatli gap) Bir paytlari daryo dengiz tomon mavj urib oqardi. Jag‘i otnikidek, labi do‘rdoq Seydulla esini taniganidan buyon shundoq ko‘z oldida yastangan daryo, dengizini ko‘rib-ko‘rmay, bilib-bilmay ulg‘ayaveribdi. Qumga to‘kilgan suvni ko‘zaga qaytarib bo‘lmagani singari davomi…
Xonasining eshigini kimdir taqillatmay qo‘qqisdan ochdi-yu, xayol surib o‘tirgan Lidj Beylining kapalagi uchib, qo‘lidagi trubkasini polga tushirib yubordi. U betakalluf mehmonni koyimoqchi bo‘luvdi, kim kelganini ko‘rib egilib trubkasini olishniyam unutdi. – Deniyel Oliv! Ko‘zlarimga ishonmayman, o‘zingizmisiz? – Ha, bu menman, davomi…
O‘qituvchimiz Valentina Georgiyevna shunday dedi: – Ertaga qishki ta’til boshlanadi. Ishonamanki, har kuningiz baxtli bo‘ladi. Sizni ko‘rgazmalar, muzeylar kutib turibdi! Lekin yana qandaydir alohida, eng baxtli kuningiz ham bo‘ladi. Men bunga aminman! Ana shu kun haqida uyda insho yozib kelasizlar. davomi…
Diyego Alonso uydan chiqib, zovurdan hatladi-da, ko‘chani kesib o‘tdi va xarobazor bo‘ylab ketdi, uning boshi viqor bilan ko‘tarilgan, qat’iyat ifodasi muhrlangan qiyofasi sokin, ko‘zlari ravshan, yig‘noq lablarida qandaydir oddiygina ohangni hushtakda chalib borardi. U hali o‘ttizga ham kirmagandi, norg‘ul, oyoqlari davomi…
Jahon adabiyotiga ikkita klassik asarni taqdim etgan ingliz adibi Lyuis Kerroll chinakam bolajon inson bo‘lgan. Bolalarga ayricha mehr unda to‘ng‘ich farzand bo‘lib, yetti nafar singlisi va uch nafar ukasini ulg‘aytirishda ko‘maklashgan chog‘larida uyg‘onganmidi yoki tund va tartibli professorga aylangach, jiyanlarini davomi…