Simon Karmiggelt. Hamma ketib bo‘lgan (hikoya)

Yakka-yolg‘iz fermaning yoniga yuk mashinasi kelib to‘xtaganida qosh qorayib qolgan edi. Kabinadan kepka kiygan zaifgina chol imillab tushdi. Qariyaning oyog‘i yerga tegishi bilan mashina joyidan qo‘zg‘aldi. Chol chetan eshikni ochdi va ichkariladi. O‘sha lahzada zanjirband it vovulladi. Lekin hovlini kesib davomi…

Simon Karmiggelt. Qayiq (hikoya)

Mo‘jazgina qahvaxonaning derazasi oldidan oqib o‘tgan anhorda did bilan bo‘yalgan “Syuzi” nomli motorli qayiqcha suzib yurardi. Qayiqchani boshiga dengizchilarning xos furajkasini qo‘ndirgan o‘rta yoshlardagi g‘o‘labir kishi mag‘rur boshqarib borardi. Bejirim soyabon ostida, ustiga qavima g‘ilof yopilgan choynak yonida, oftob shuvoqqa davomi…

Simon Karmiggelt. Ayol kishining ovozi (hikoya)

Ishqim tushib qolgan ikki suvratni suqlanib-suqlanib tomosha qilish ilinjida yana Gaagadagi muzeyga bordim. Suvratlar o‘sha-o‘sha, joyi ham, o‘zi ham o‘zgarmagan. Ko‘nglim joyiga tushib, boya kirayotganimda — bir soatgina burun kiyimxona mulozimi – g‘oyat sertakalluf yigitga topshirib ketgan portfelim, yomg‘irpo‘shim va davomi…

O’Genri. Diydor (hikoya)

Ota odatdagidek ishdan kech qaytdi. Horg‘in gavdasini arang sudrab ostona hatladi. Bo‘sag‘ada mijja qoqmay ko‘zlari to‘rt bo‘lib, uni intiq kutayotgan besh yashar o‘g‘li qarshi oldi. — Salom, dada! – dedi u quvonchdan ko‘zlari porlab. — Salom, bo‘talog‘im, haliyam yotmadingmi? — davomi…

Abay. Yurak amri bilan (“Qora so‘z” asaridan)

Tirik odam uchun eng muhimi — yurak. “Botirlik” va “qo‘rqoqlik” xislatlari “yurak”dan tug‘iladi. Xalq botirni “yurakli”, qo‘rqoqni esa, “yuraksiz” deydi.Rahmdillik, birovning qayg‘usiga hamdardlik kabi olijanob insoniy fazilatlar yurak tuyg‘usidir. Shoshqaloqlik ham yurakning ishi. Agarda, til yurakning aytganiga ko‘nsa, yolg‘on so‘zlamaydi. davomi…