Men 1876 yili San Frantsiskoda dunyoga keldim. O‘n besh yoshimdayoq hayotning achchiq-chuchugini totib ko‘rgan yigit bo‘lib yetishdim. Agar qo‘limga uch-to‘rt chaqa tushib qolsa, ularni obakidondonga emas, may sotib olishga sarflardim. Erkak kishiga aynan mayxo‘rlik yarashadi, deb hisoblardim o‘sha kezlari. Mana, davomi…
Ko Juk yuzida iliq shu’lani sezib, ko‘zini ochdi. Hozirgina uyi yonidagi cherkovda tonggi qo‘ng‘iroq chalindi. Derazaning qora panjaralari oftob nurida yanada bo‘rtib ko‘rindi. Ko Juk xonani tutgan qora siyoh isini tuydi. Ehtimol, qadimda olxo‘rizorlar shunday hid taratgandir? Balki tepasida ajdaho davomi…
Bo‘lmasam-chi, bu voqealar yuz bermasidan ilgariroq ham uni eshitgandim. Bolaligingda eslab yurishga arzimaydigan har xil mayda-chuyda hodisalar ko‘p sodir bo‘lar ekan, to jiddiy bir zarurat tug‘ilmaguncha ular haqida ortiqcha o‘ylab o‘tirishni lozim ko‘rmaysan ham. Aslini olganda bizning bolaligimiz – hayotning davomi…
Pako Yunke onasi bilan maktab darvozasi yoniga yetib kelishganda, bolalar hovlida qiy-chuv ko‘tarib o‘ynashardi. Onasi uni ichkariga kirgizib yubordi-da, o‘zi qaytib ketdi. Umrida birinchi marta darslik, daftar va qalam ko‘tarib olgan Pako javdiragancha qaysi tarafga borishini bilmay yuragini hovuchlab hovli davomi…
Bor ekan, yo‘q ekan, qarib-qartaygan bir odam dala-dashtda ketib borar edi. Yo‘l uzoq, yurgan sari cholning horg‘inligi ortar, ammo uni, ayniqsa, farzandsizlik haqidagi o‘y-xayollar qiynar, hatto mana shu uzoq yo‘lda ham taqdirga bitilgan bunday kemtik his-tuyg‘ular unga armon bo‘layotgan edi. davomi…
Zuko Jumhur va Usmon posho Sarxush haqida qissa Ushbu kitob sadoqatli do‘st va ulkan iste’dod egasi Zuko Jumhur xotirasiga bag‘ishlanadi. “Qashqirlar vodiysi – Bileche shahri kanoralarida uzunasiga to‘rt soatlik, eniga esa qariyb uch soatlik bepoyon tekislikda yastanib yotadi. U davomi…
Marsel Salom, qadrdonim! Arazingni qo‘ysang-chi! Mening abgor holim, qo‘lim qisqaligini bilmay nega gina qilasan? Ayblabsanki, xat-xabar yozmay, seni yo‘qlamay qo‘yibman. Nahot maktublarim yetib bormadi? (Etar, labingni tishlama – bu odatni qo‘ymaganingni yaxshi bilaman). Xabarni qisqagina yozyapmanki, boshqa choram yo‘q. Menga davomi…
Nihoyat, ijtimoiy fanlar magistri Nisor Hasan Kozimiy ish topdi. Uning bu xabarni eshitganiga uch kun bo‘ldi. Shu kungacha onasi qo‘ni-qo‘shnilardan bir emas, bir necha bor “qulluq bo‘lsin”ni eshitib ulgurdi. Bugun esa eski ishxonasi qahvaxonasida kuzatuv kechasi bo‘ldi. Ketishidan oldin u davomi…
Mo‘yinxonning Yangi Karochiga kelganiga ham bir yil bo‘lay deb qoldi. Lekin uning kayfiyati na bu joyning rasm-rusumiga mos tushgan va na u bu joyning odamlari bilan osh-qatiq bo‘la olgandi. Faqat bir La’lxongina oqshom chog‘i bir-ikki soat o‘tirib, unga Lalukhet mahallasidagi davomi…
IShXONA Shopenhauerga tegishli qog‘ozlar orasida tik chiziqlar bilan ikkiga bo‘lingan varaq saqlanib qolgan bo‘lib, ularning biriga: “Frankfurt”, boshqasiga esa: “Manhaym” deb yozib qo‘yilgan ekan. Mazkur ruknlarning har birida Shopenhauer ikkala shaharning o‘ziga xos xislatlari va kamchiliklarini erinmay birma-bir sanab chiqqan. davomi…