QATNAShUVChILAR: Jivota Sviyovich Mara – uning xotini Milorad, Slavka – ularning farzandlari Blagoye – Maraning akasi Spasoyevich xonim, Protich xonim – 9-etimxona boshqarmasi Kengashining a’zolari Velimir Pavlovich – Miloradning o‘rtog‘i D-r Rayser Nikolich – Sviyovich mahkamasining xizmatchisi Soyka Sima – davomi…
Bir kuni kechqurun yotoqxonamdagi oromkursida yastanib yotarkanman, hind ayolining o‘ziga xos qirralarini ko‘z oldimga keltirdim. Bu o‘ngimmidi yo tushimmidi anglolmayman. Biroq xotiram pand bermasa, men uyg‘oq edim. Xullas, jilvasi ko‘zni qamashtiradigan ming olmos singari tovlanuvchi yorqin yulduzli oydin kechani ko‘rganim davomi…
Naq ertalabdan buyon Nasrullaxon men bilan o‘ta xushmuomala edi. U bir necha bor o‘tirgan stolimning tepasiga kelib, sigaret bilan siyladi, choy taklif qildi… Ko‘pdan beri o‘rtamizda yaqin oshnachilik munosabatlari bor edi, puldan qisilib qolgan chog‘larimizda bir-birimizga qarz berib turar, oyda davomi…
Abbosiylar sulolasidan to‘qqizinchi xalifa Vosiq – Mu’tasimning o‘g‘li va Horun ar-Rashidning nevarasi edi. U ayni qirchillagan vaqtida taxtga mindi. Undagi buyuk qobiliyatu salohiyatlar uzoq yillar taxtni boshqarishga va raiyatning dorulamon hayot kechirishiga kafolat edi. Chehrasidan nur yog‘ar, salobatidan ko‘rganning aqli davomi…
Kamgap finning ichki monologi …Voqea poyezdda bo‘lgandi. Yigit tarog‘ini tushirib yubordi. Taroq batareya tagiga kirib ketdi. Yigit egildi, polni paypasladi, batareya o‘ramlari orasida qo‘llari bilan timirsklandi, lekin taroqning izi ham yo‘q edi. Poyezdda yo‘qotganingni aslo topolmaysan. Taroq nima, taroq – davomi…
Firma direktori o‘ttiz yoshlarda edi, undan katta emas. U o‘ziga qarab yurardi: yanada ko‘proq yaltirashi uchun qora sochini lak bilan ho‘llab, chekkalariga uzun soqol tushirardi. Uning uchun yerto‘lada hujrasifat qilib to‘rt kvadrat metrni xira oyna bilan to‘sib qo‘yishgandi. Uning oldidagi davomi…
Qariya Lekstrem oshqoshiq bilan chuqur likopni kavlardi. U o‘zi uchun ataylab mayda to‘g‘ralgan go‘sht va kartoshkani qoshiqqa arang ilib, bo‘laklarini dasturxonga to‘kardi. Ba’zida Lekstrem yog‘dan yaltirayotgan barmoqlarini gerdayib qiziga cho‘zar, Regina sochiq yoki qo‘liga ilingan latta bilan ularni tozalab artardi. davomi…
Bola bugun kelmasa kerak. O‘tgan kuni qasam ichdim: agar u bu yerda, ko‘cha muyulishida yana ko‘rinib, oq qo‘lqopli qo‘llarini silkiy boshlasa, o‘rnimdan turib, “Maymuncha” deyman. Ko‘rib ko‘zim to‘ydi – yetar bas. Nima jin urib bu yerga keladi – bizning maymunchalarga davomi…
“Men bu dunyoning odami emasman”. Bolat Akudjava “Odamning ikki burchi bor: biri bu dunyoga kelish, ikkinchisi – ketish. Qolgani – aldanish. Bu dunyoning gashti tugadi-ku, deganingda odamning keta qolgani ham ma’qul bo‘lsa kerak”. Asqar Sulaymonov Bolat Akudjava bu gapini 1996 davomi…
Uning yoshi nechadaligini taxminan ham aytolmayman, keyinchalik bu yorug‘ olamda qanchadan beri yashayotgani, yuz yillik eman va chinorlarga tengdoshmi yoki ulardan kattaroqmi, bizning davrimizga dinozavrlar, mamontlar va odam bolasi suyaklarini yer ostidan yo bo‘lmasa ming yillik g‘orlar-u, ko‘mir qatlamlari orasidan davomi…