Royaldan taralayotgan “Moviy Elegiya”ning mahzun sadosi quloqqa chalinmoqda. Ekran tobora oqarib borardi. Yotoq. Ikki kishilik keng karavotda bir ayol uyqu og‘ushida. Yonginasida besh-olti yoshlar chamasi qizaloq yotibdi. Ko‘zlarini katta-katta ochgancha karavot ustidagi ertaknamo manzarani tomosha qilmoqda. Rang-barang soyalar oppoq choyshabu davomi…
Tog‘amni negadir jinim yoqtirmasdi. Chunki u o‘taketgan xasis odam edi. Savdo-sotiq bilan shug‘ullanishi, mol-mulki yetarli bo‘lishiga qaramay, nochorgina turmush kechirar va hamma narsadan nolib yurardi. Odamlar uni bechorahol, butun boyligi ham shu kichikkina uy va katalakdek do‘kondan iborat bo‘lsa kerak davomi…
Osmontoy — Bo‘zatov bilan Mo‘ynoq tumanlarining o‘rtasida joylashgan tarixiy maskan. Bu go‘shada Berdaq, Ajiniyoz, Kunxo‘ja kabi mumtoz shoirlar bir paytlar umrguzaronlik qilishgan. Chorva mollari uchun yerlari keng. Havosi toza. Har xil qushlar va yovvoyi jonivorlarga makon bu. Nukusdan bir yuz davomi…
Politsiya zobiti Xanton kir yuvish korxonasiga yetib kelganida «tez yordam» mashinasi darvoza oldidan ogohlantiruvchi tovushsiz, miltillovchi chirog‘ini yoqmagan holda ohistagina qo‘zg‘alayotgan edi. Bu yomon alomat, albatta. Ichkarida hamma idoraga to‘plangan, ko‘pchilik yig‘lab o‘tirardi. Kir yuvish zalining o‘zida esa hech kim davomi…
Ovozidan ahvoli yaxshi emasligini sezdim. Tushlik bahonasida meni ishxonasi yaqinidagi qahvaxonaga taklif qildi. Binodan yugurib chiqdim. Sovuqdan boshim, quloqlarim muzlaganday bo‘ldi… Oyog‘imni qo‘limga olib, qahvaxonaga chopib kirdim. Bir burchakdagi stol orqasida o‘tirgancha, sigaret burqsitayotgandi. Unga ko‘zim tushdi deguncha, havoning sovuqligini davomi…
Kimga aytay dardimni? Shom payti. Yog‘ayotgan laylak qor yangi yoqilgan fonarlar atrofida aylanar, erinibgina otlarning ustiga, odamlarning yelkalariga va telpaklariga qo‘nib oqartirar edi. Izvoshning kursisida bukchayib qimir etmay o‘tirgan Iona Potapovning hamma yog‘i oppoq, xuddi arvohga o‘xshaydi. Agar ustiga katta davomi…
Bozor maydonidan yangi shinel kiygan, tuguncha ko‘targan politsiya nazoratchisi Ochumelov o‘tib borardi. Uning orqasidan musodara kilingan krijovnik to‘la g‘alvirni ko‘targancha malla gorodovoy kelmoqda. Tevarak-atrof jimjit… Maydonda jon asari ko‘rinmaydi… Do‘konlar va qovoqxonalarning huvillagan eshiklari yorug‘ dunyoga ochiqqandek og‘iz ochib turibdi; davomi…
I Men kulgili odamman. Endi ular meni g‘irt jinni deb atashadi. Agar men rostdan ham jinni bo‘lib qolganimda-ku, bu yangi nomdan arpa bo‘yi o‘sar edim. Lekin, afsuski, endi men ularga parvo qilmayman, endi ularning barchasi men uchun aziz — hattoki davomi…
Boshimdan omadsizligu asabbuzarlikka to‘la ko‘p kunlar o‘tdi! Anchadan beri Venesuelaga borishni ko‘nglimga tugib qo‘ygandim, chunki qarindoshlarim va yurtimni juda sog‘indim. Ming afsuski, bu niyatim barbod bo‘ldi. To‘satdan yuzaga kelgan muammo meni yo‘ldan qaytardi. Pasportim venesuelalik ekanimni tasdiqlasa-da, uni qalbaki deb davomi…
– Tirikchilikdan boshqasini bilmaydigan, tor fikrli odamlar juda jo‘n o‘ylaydilar, o‘zlaricha hayotni o‘lim yo‘qday xayol qiladilar,– dedi Larisa Viktorovna, uning gapini eshitgan o‘quvchilarning yuzlari jiddiy tortdi va qotib qoldi. – Bu fikr natijasi aniq fanlar yordamida umrni uzaytirishda ko‘rinadi. Lekin davomi…