Yuriy Kazakov. Xunuk (hikoya)

To‘y qizigandan qizidi. Kelin-kuyovni allaqachon chimildiqqa kuzatib qo‘yishgan. Qishloq bo‘ylab xo‘rozlarning dastlabki qichqirig‘i eshitildi, garmonchi bisotidagi bor kuyni chalib tugatdi, uylar oyoqlarning zarbidan zir-zir titradi. Chiroqlar hanuz tevarak-atrofni yoritib turibdi, uylarning derazasidan haliyam uxlamagan o‘yinqaroq bolalar ko‘rinib qoladi.Juda ko‘p yeyildi, davomi…

Jorj Bredshou. “Bosh chanofi va boyo‘g‘li” (hikoya)

Ishi o‘ngidan kelib yurgan kartina galereyasi egasi Eduard Lorillard, yumshoqkursiga yastangancha qotma gavdasini cho‘zib, oyog‘ini stolga qo‘ydi-da, jiringlayotgan go‘shakni oldi. Uning xayolchan nigohi chiroyli buyumni, asl Vayoming nefritidan sayqallab yasalgan to‘q-yashil tuxumni silayotgan chap qo‘lida edi.– Gazetalarni o‘qigandirsiz? – deb davomi…

Nodar Dumbadze. Yuragimning bir parchasi (hikoya)

Jo‘ka daraxtining ostida boshini quyi solgancha buzoqchalarining arqonini ushlab yaltirbosh bolakay o‘tiribdi. Yoshovsiragan ko‘zlarini loy-balchiq qotib qolgan yalang oyoqlariga tikib o‘y suryapti: “Bu chol dadamning xuddi o‘zi! Oppoq sochlari… Qop-qora qoshlari… Keng burni… Chiroyli ko‘zlari… Ovoziyam mayin, shirali… Ko‘zimni yumib davomi…