Chin ma’nodagi karvonsaroyga aylanib qolgan, dengizchi va sayyohlar bilan to‘lib-toshgan ko‘hna, devorlari yag‘ir mehmonxonaning eski qanotidagi xonada o‘tirardim. Bo‘lmada turli xalta-xurjunlar, ashqol-dashqollar ochilib-sochilib yotar, tamaki qutilari, ustara, qurol-aslaha, o‘q-dori va hokazolar har joyda qalashgan edi. Buning ustiga, adabiyot haqida behuda davomi…
Sudha chiroyli ham emasdi, xunuk ham. Risoladagi qizlardayin bir qiz edi. Yuzi bug‘doyrang, oyoq-qo‘llarining terisi tip-tiniq, fe’li biroz kaj bo‘lgani bilan juda mehnatkash: ish deganni tindiradi. Ovqatni-ku asal qilib yuboradi, kashta-ro‘mol tikishga suyagi yo‘q, savodxonlikda ham hech kimdan qolishmaydi. Ammo davomi…
“Amra” restoranining ustki qavatida hozirgi paytda nafaqat qahva ichib, sharob sipqorib, gazak qilinadi, ayni chog‘da, rosa shaxmat o‘ynaladi. Nona Gaprindashvili, uning ortidan ergashgan bir qator gurji shaxmatchi ayollarining ajoyib g‘alabalari Gurjiston va Abxaziyadagi erkaklarda bu qadimiy o‘yinga qiziqishni kuchaytirib yubordi.Harqalay, davomi…
Qahva piyolalari olti dona edi – ikkitasi qizil, ikkitasi qora, ikkitasi yashil. Bu nafis chinni idishchalarni Marianaga dugonasi Enriketa tug‘ilgan kunida sovg‘a qilgan edi. O‘sha-o‘sha bir tusli piyolani boshqa piyolaning taqsimchasiga qo‘shib ishlatish mumkinmi, yo‘qligi haqida bahs-munozara to‘xtamasdi. Enriketa qizil davomi…
Qizg‘ish uycha xuddi shu o‘lka bilan uyg‘unlikda edi.Qoyalar orasidagi dengiz, ko‘kish to‘lqinlar, yuqoriga karab yugurayotgan so‘qmoq, kemalar to‘xtash joyi, pastakkina toshloq adirlar uychani shamollardan himoya qilayotganday tuyulardi. Uy ortidan yashil qiyaliklar boshlanadi, moviy qo‘ng‘iroq gullar tunda gulchambarlarini berkitib qo‘yadi.Tongda chiqib davomi…
Liza haftada bir marta qishloqqa, pochta qutisiga tushardi. Qishda eski, to‘mtoq, lekin hali mahkam chang‘isida yelib kelar, Ionning kemaday katta, obdon moylangan etiklarida ozg‘in, quruq oyoqlari suzib yurar, shu vajdan gazeta qog‘ozlarini unga tiqardi. Chang‘i tayoqchalariga suyanib, so‘qmoq bo‘ylab ucharkan, davomi…
I Bularning barini men yozdim, yuragimdagilarni qog‘ozga to‘kib, yengil tortish uchun, shu bugun ertalab yozdim. Qahvaxonadagi ishimdan ayrildim, ishim bilan birga hayotimning quvonchli damlari ham boy berildi. Qahvaxonaning nomi “Maksimillian” edi.Har oqshom egniga kulrang kiyim kiygan yosh, kelishgan janob ikki davomi…
Ushbu hikoya davomida men bu xonimni Kaltakesak deb atayman. Bordiyu, siz sonining ich tomoniga chizilgan kaltakesak rasmi tufayli shunday demoqchi deb o‘ylasangiz, xato qilasiz.Uning dum-dumaloq qora ko‘zlari xuddi kaltakesakning ko‘zlariga o‘xshaydi. Qarashlari biram sovuq-ki… Kaltakesak deysiz. O‘zi ham uvoqqina. Badanining davomi…
Qishning chilla kechasi edi. Dengiz tubida keksa bir baliq o‘n ikki ming bolasi va nabirasini atrofiga to‘plab olib ertak aytib berayotgan ekan: — Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadim zamonda kichkinabir irmoqda qora baliqcha onasi bilan birga yashar ekan. davomi…
Tasodif va atrofdagi butun o‘lkalarga yoyilgan hasad, g‘alamislik tuyg‘usi sabab Jilone va Buttiche voqeasi yuz berdiki, ular o‘n bir yildan buyon La Gazenadagi eski xo‘jalikni o‘zaro sheriklikda boshqarib kelishayotgandi. Begonalarni-ku qo‘yaturing, ota-bola yoki aka-ukalarning ham ijara yerga ustidagi bunday sherikchiligi davomi…