Agar shu kungacha ko‘rgan-kechirganlarimning hammasini toshlarimga batafsil yozib borishning iloji bo‘lganda edi, birgina zinapoyamning o‘zini o‘qib chiqishga bir necha kun kerak bo‘lardi. Modomiki o‘tmishdan hikoyat tinglash niyatingiz bor ekan, keling, zinapoyamga o‘tiring-da, to‘lqinlar shovqiniga quloq tuting. Ular qa’ridan allaqachonlar unut davomi…
“Ko‘ylaging o‘zingga loyiq keldimi, Sem?”- deb so‘radi Uebber xonim eman daraxti ostidagi o‘zining jonajon tebratma kreslosida kitob o‘qib o‘tirarkan.“Ha, endi soz bo‘libdi, Marti”, — deb javob berdi Sem biroz o‘zidan ketib. “Avvaliga men o‘zim tugmalarni joy-joyiga qo‘yib, qaday olmayotgandirman, deb davomi…
Vaqt shunday shafqatsiz hakamki, u o‘tgan har bir daqiqani o‘tmishga va xotiraga aylantirib ketaveradi. Hayot o‘zanida misoli cho‘kayotgan odam esa har bir qilgan xatosini noiloj tan olmasdan boqa chorasi ham yo‘q. Afsuski, o‘tib ketgan xatoliklarni qo‘lqopni almashtirgan kabi tag‘in qaytadan davomi…
Har kuni ayni shom boshlanishi arafasida o‘sha sokin va kichkinagina xiyobonning o‘sha jimjit muyulishiga kulrang libosdagi bir qiz har doimgiday yana kirib keladi. U tanish o‘rindig‘iga yaxshilab joylashib oladi-da, boshqa hech qanday ishi yo‘qday berilib kitob o‘qiy boshlaydi.Yana takroran aytaman: davomi…
Janubiy Karolina shtatidagi Charlston shahri aholisi guruchdan juda ko‘p ovqat tayyorlashadi. Jeff Pitersning pul topish usullari ham ana shunday ko‘p va xilma-xil.Men ayniqsa uning yoshlik davrida ko‘chalarda yarim och holda daydi, yo‘talni davolaydigan surgi moy, allaqanday kukun sotib yurgan, butun davomi…
San-Fransisko — Nyu-York ekspressining chekish vagoniga kirganimda Jefferson Pitersni ko‘rib qoldim. Uobash daryosining kunbotar tarafida yashovchi odamlar ichida Jefferson zukkolikda yagona edi. U miyasining ikkala pallasini, boz ustiga orqa miyachasini ham baravar ishlata olardi.Jeffning kasb-kori tovlamachilik. Bevayu yetim-esirlar undan qo‘rqmasa davomi…
Har yili erta bahorda, olchalar gulini to‘kib, barg yozayotgan paytda shu voqea yodimga tushadi… — deb gap boshlardi kampir.Bunga o‘ttiz besh yil bo‘ldi. Unda otam hali tirik edi. Biz uch kishi — otam, men va singlim birga yashardik. Onam esa davomi…
Isroil soldatlari bizni Ramle-Qunduz yo‘lining ikki tarafi bo‘ylab safga tizib, «Qo‘llar ko‘tarilsin!» deya buyurdilar. Kun nihoyatda issiq, go‘yo quyosh osmondan ko‘zga ko‘rinmas olov seli yog‘dirib, butun yer yuzidagi mavjudotning kulini ko‘kka sovurishga chog‘langandek edi. Onam gavdasi bilan meni oftobning jazirama davomi…
Qariya janob Xokins odatda o‘zining nurab yotgan devorining oldida o‘tirib olib, maktabdan uyiga qaytayotgangan kichkina bolalarni imlab o‘ziga chaqirardi. – Bolalar! Bu yoqqa kelinglar, bolalar! – deb qichqirardi.Aksariyat bolalar uning oldiga yaqinlashishga qo‘rqib, qariyani uzoqdan mazax qilib qochishardi. Ular cholning davomi…
Eshik ostonasida ustiga “Janob va xonim Lyuislarga” deb yozilgan kubsimon karton quti turardi. Norma qutini olib eshikni ochdi va uyiga kirdi. Qorong‘u tusha boshladi. Jo‘janing ichiga qiymani solib bo‘lgach, Norma karton qutini ochishga o‘tirdi. Qutining ichidan dastagi bor yog‘och quticha davomi…