Qariya janob Xokins odatda o‘zining nurab yotgan devorining oldida o‘tirib olib, maktabdan uyiga qaytayotgangan kichkina bolalarni imlab o‘ziga chaqirardi. – Bolalar! Bu yoqqa kelinglar, bolalar! – deb qichqirardi.Aksariyat bolalar uning oldiga yaqinlashishga qo‘rqib, qariyani uzoqdan mazax qilib qochishardi. Ular cholning davomi…
Eshik ostonasida ustiga “Janob va xonim Lyuislarga” deb yozilgan kubsimon karton quti turardi. Norma qutini olib eshikni ochdi va uyiga kirdi. Qorong‘u tusha boshladi. Jo‘janing ichiga qiymani solib bo‘lgach, Norma karton qutini ochishga o‘tirdi. Qutining ichidan dastagi bor yog‘och quticha davomi…
Gap bunday: dunyoda Xenli, to‘g‘rirog‘i, Xenli degan bir odam yashardi. Basharasini ko‘rsangiz, uning biror ishga qodirligiga sira ishonmasdingiz. Ag‘ sayyorasidan mehmonlar keldi-yu, shu hech narsaga yaramaydigan odam hikoyamizga qahramon bo‘lib qoldi.O‘sha kuni Xenlining kayfi taroq edi. Lekin, bu uning uchun davomi…
Bir kuni ertalab behalovat uyqudan uyg‘ongan Gregor Zamza o‘zining bahaybat hasharotga aylanib qolganini ko‘rdi. U chalqancha yotar, yelkasini sovutday suyak qoplagan edi. Boshini ko‘targan edi, qornida paydo bo‘lgan suyaksimon tangachalarga ko‘zi tushdi. Ko‘rpa do‘ppaygan jigarrang qornidan sirg‘alib yerga tushay-tushay deb davomi…
U to‘zib yotgan torgina xonada rafiqasining suratini beholgina tomosha qilib o‘tirardi. Ayoli uzoq muddat davom etgan dardni yenga olmay bu dunyoni tark etganiga roppa-rosa bir yil bo‘lgandi. Erkak yurak-bag‘rini o‘rtagan sog‘inch va tushkunlikdan qutulish maqsadida o‘zicha qaror qildi. “Sensiz bu davomi…
Quyosh o‘sha kech ufqni norinj rangiga bo‘yab, tog‘lar ortiga cho‘kib borardi. Abu Sabr bir qo‘lida chamadon, bir qo‘lida hozirgina tutilgan baliqlar bilan uyiga qaytardi. Cho‘ntagida esa — bir oyda to‘plagan mablag‘i. To‘g‘ri, bir qismi kira haqiyu boshqa mayda-chuyda xarajatlarga ketdi. davomi…
— Sen yigirma to‘rt soat ichida Ommondan chiqib ketishing kerak! — dedi jandarmachi.Hamdiy e’tiroz bildirishga urinib ovozini balandlatdi, ammo jandarmachining ko‘ngli sira iymadi. Hamdiy qo‘lini ko‘tarib jingalak sochlari orasidan barmoqlarini o‘tkazdi-da, ilojsizligidan to‘ng‘illab qo‘ydi:— Bu nohaqlik……Tayyora Qohira aeroportidan havoga ko‘tarilgan davomi…
U asfalt yo‘lda oyoqlarini bazo‘r sudrab borardi. Ko‘z oldi qorong‘ilashib, boshi g‘uvillaydi. Nazdida uni qurshab olgan olam parcha-parcha bo‘lib ketadirgandek. Ahyon-ahyon tupurardi. Go‘yo tupugi bilan shafqatsiz olam yuzini chaplab tashlaydiganday. Tanida kuchli og‘riq uyg‘onardi.«Yaramaslar! Kishi qanday qilib hammasidan ajralishi mumkin?»Yo‘lakda davomi…
Gryabov degan mulkdorning uyi yoniga rezina shinali, barqut o‘rindiqli, semiz kucherli yap-yangi kolyaska kelib to‘xtadi. Kolyaskadan uyezd dvoryanlarining yo‘lboshchisi Fyodor Andreich Ottsov sakrab tushdi. Dahlizda uni uyqusiragan eshikbon kutib oldi. — Janoblar uydami? — deb so‘radi yo‘lboshchi. — Yo‘qlar. Boyvuchcha davomi…
Onasining yolg‘iz o‘g‘li Sasha Smirnov «Birja vedomostlari» gazetasining 223-soniga o‘ralgan bir narsani qo‘ltig‘iga qistirib, yuzi so‘lg‘in bir holda doktor Koshelkovning xonasiga kirdi. —E-e, keling, yaxshi yigit!—deya kutib oldi doktor.—Xo‘sh, sog‘ligingiz qalay? Qanday xushxabarlar keltirdingiz? Sashaning ko‘zlari pirpiradi, o‘ng qo‘lini chap davomi…