Uzun iyun tuni nihoyalanib, tongi shafaq ko‘rina boshladi. Dublinda atrof hali qorong‘u bo‘lsa ham osmonni qoplagan qalin bulutlar orasidagi oyning xira nurlari ko‘chalarni yoritib turardi. Atrofni miltiqlardan otilayotgan o‘q tovushlari tutib ketgandi. Shaharning u boshidan bu boshigacha eshitilayotgan miltiq va davomi…
I Kamina Lui Rube bo‘laman. Yoshim yetmishda. Tuluzadan bir necha chaqirim olisda oqadigan Garonnaning yuqori qirg‘oqlarida joylashgan Sen-Jori qishlog‘idanman. O‘y to‘rt yoshimda tuzliq-to‘rva bo‘ynimdan tutdiyu o‘zimga hamda oilamizdagilarga rizq-ro‘z topish payiga tushdim; hayriyat farovon kunlar ham yetib keldi. Oz muddat davomi…
Bir ayol erini dafn etishi kerak edi. Mahkamaga keldi va tobutga buyurtma berdi. Hammasini kelishdi – o‘lchamlari, materiali, endi pul to‘lashga hozirlanayotganda sotuvchi unga dedi: – Muloqot qurilmasi-chi, qo‘yamizmi? – Qanaqa qurilma? – Bizda endi yangi xizmat turi bor – davomi…
Har kuni metroning ikkinchi yo‘nalishida bir holat tez-tez takrorlanib turadi. Kiyinishidan firma ishchisiga o‘xshaydigan bir kishi bo‘sh o‘rindiqqa o‘tirmay, atrofga alangladi. Shu payt bir qiz yonidagi kampirga bo‘sh o‘ringa o‘tirib olishini taklif qiladi. Xuddi shuni kutib turgan boyagi kishi qizning davomi…
Kechqurun xonamning chirog‘ini o‘chirdim-u, buyumlar meni uxladi, deb o‘ylashdi, shekilli, o‘zaro suhbat boshlab yuborishdi. – Men sizlarga shuni aytmoqchiman… – varaqlarini shaldiratib gap boshladi stol ustida qoldirilgan Kitob. – Qani-qani, nima demoqchisan? – toqatsizlanibdi tuvakda o‘sayotgan Amarillis. – Odamlar menga davomi…
Kichkinagina, lo‘ppigina qizchaning bir echkisi bo‘lib, qizcha shu echkisini boqib, sutini sog‘ib kun kechirar ekan. Egniga yashil ko‘ylak, boshiga sariq durracha o‘ragan bu qizcha sut idishini ko‘tarib olgan ko‘yi uyma-uy yurib, xaridorlarning ko‘zachalariga sutdan quyib berarkan. Quvnoq va sho‘x bu davomi…
General-leytenant Zapupirining dafn marosimi. Marhumning uyidan motam musiqasi va qattiq-quruq ovozlar yangrardi. Xabar topgan tomoshatalablar har tomondan yugurib kelishgan. Chiqarish marosimiga oshiqqanlar orasida Probkin va Svistkov ham hoziru nozir. Ikkovi ham xotini bilan birga. – Mumkin emas! – Mahalliy nozir davomi…
I Esimda bor, gimnaziyaning beshinchi yoki oltinchi sinfida o‘qib yurgan kezlarimda Don oblastidagi Bolshaya Krepka qishlog‘idan bobom bilan birga Rostov-Donga ketayotgan edim. Avgust oyining jazirama, tinka-madorni qurituvchi diqqi nafas kunlaridai biri edi. Kun qizig‘idan, quruq va issiq garmseldan hamda qarshidan davomi…
Nadyaning otasi ham, onasi ham, xolasi ham uyda yo‘q. Ular kichkina bo‘z ot minib yuradigan ofitsernikiga cho‘qintirish marosimiga ketganlar. Grisha, Anya, Alyosha, Sonya va oshpaz xotinning o‘g‘li Andrey, mehmonga ketganlarning qaytishini kutib, yemakxonadagi ovqat stoli atrofida loto o‘ynab o‘tiribdi. Insof davomi…
Janob Xarris samolyotlardan juda qo‘rqardi. Avtobuslarni xam unchalik xushlamasdi. U o‘n yoshligida poyezdga mexr qo‘ygan. Hozir u ellik yoshda va hali xam poyezdlarni yaxshi ko‘radi. Janob Xarris o‘n to‘rtinchi sentyabrda Xelsinki (Finlandiya) dan Ouluga ketadigan tungi poyezdga chiqdi. Oldinda o‘n davomi…