Нақ эрталабдан буён Насруллахон мен билан ўта хушмуомала эди. У бир неча бор ўтирган столимнинг тепасига келиб, сигарет билан сийлади, чой таклиф қилди… Кўпдан бери ўртамизда яқин ошначилик муносабатлари бор эди, пулдан қисилиб қолган чоғларимизда бир-биримизга қарз бериб турар, ойда давоми…
Аббосийлар сулоласидан тўққизинчи халифа Восиқ – Муътасимнинг ўғли ва Ҳорун ар-Рашиднинг невараси эди. У айни қирчиллаган вақтида тахтга минди. Ундаги буюк қобилияту салоҳиятлар узоқ йиллар тахтни бошқаришга ва раиятнинг доруламон ҳаёт кечиришига кафолат эди. Чеҳрасидан нур ёғар, салобатидан кўрганнинг ақли давоми…
Камгап финнинг ички монологи …Воқеа поездда бўлганди. Йигит тароғини тушириб юборди. Тароқ батарея тагига кириб кетди. Йигит эгилди, полни пайпаслади, батарея ўрамлари орасида қўллари билан тимирскланди, лекин тароқнинг изи ҳам йўқ эди. Поездда йўқотганингни асло тополмайсан. Тароқ нима, тароқ – давоми…
Фирма директори ўттиз ёшларда эди, ундан катта эмас. У ўзига қараб юрарди: янада кўпроқ ялтираши учун қора сочини лак билан ҳўллаб, чеккаларига узун соқол туширарди. Унинг учун ертўлада ҳужрасифат қилиб тўрт квадрат метрни хира ойна билан тўсиб қўйишганди. Унинг олдидаги давоми…
Қария Лэкстрем ошқошиқ билан чуқур ликопни кавларди. У ўзи учун атайлаб майда тўғралган гўшт ва картошкани қошиққа аранг илиб, бўлакларини дастурхонга тўкарди. Баъзида Лэкстрем ёғдан ялтираётган бармоқларини гердайиб қизига чўзар, Регина сочиқ ёки қўлига илинган латта билан уларни тозалаб артарди. давоми…
Бола бугун келмаса керак. Ўтган куни қасам ичдим: агар у бу ерда, кўча муюлишида яна кўриниб, оқ қўлқопли қўлларини силкий бошласа, ўрнимдан туриб, “Маймунча” дейман. Кўриб кўзим тўйди – етар бас. Нима жин уриб бу ерга келади – бизнинг маймунчаларга давоми…
“Мен бу дунёнинг одами эмасман”. Болат Акуджава “Одамнинг икки бурчи бор: бири бу дунёга келиш, иккинчиси – кетиш. Қолгани – алданиш. Бу дунёнинг гашти тугади-ку, деганингда одамнинг кета қолгани ҳам маъқул бўлса керак”. Асқар Сулаймонов Болат Акуджава бу гапини 1996 давоми…
Унинг ёши нечадалигини тахминан ҳам айтолмайман, кейинчалик бу ёруғ оламда қанчадан бери яшаётгани, юз йиллик эман ва чинорларга тенгдошми ёки улардан каттароқми, бизнинг давримизга динозаврлар, мамонтлар ва одам боласи суякларини ер остидан ё бўлмаса минг йиллик ғорлар-у, кўмир қатламлари орасидан давоми…
Роялдан таралаётган “Мовий Элегия”нинг маҳзун садоси қулоққа чалинмоқда. Экран тобора оқариб борарди. Ётоқ. Икки кишилик кенг каравотда бир аёл уйқу оғушида. Ёнгинасида беш-олти ёшлар чамаси қизалоқ ётибди. Кўзларини катта-катта очганча каравот устидаги эртакнамо манзарани томоша қилмоқда. Ранг-баранг соялар оппоқ чойшабу давоми…
Тоғамни негадир жиним ёқтирмасди. Чунки у ўтакетган хасис одам эди. Савдо-сотиқ билан шуғулланиши, мол-мулки етарли бўлишига қарамай, ночоргина турмуш кечирар ва ҳамма нарсадан нолиб юрарди. Одамлар уни бечораҳол, бутун бойлиги ҳам шу кичиккина уй ва каталакдек дўкондан иборат бўлса керак давоми…