Бувим дадамни омадсиз, иши юришмаган одам деб ҳисобларди. Буни очиқ айтмаса ҳам, вақти-вақти билан дадамнинг ҳамма курсдошлари аллақачон бош врач, профессор ёки камида тиббиёт фанлари номзоди бўлиб кетганини эслаб турар эди. Бувим ҳар сафар дадамнинг дўстларининг ютуқларидан шу қадар баралла давоми…
Метро эшиклари очилиб, юзига Доналд ўрдаги ниқобини таққан бир киши кириб келди ва вагоннинг бир чеккасига ўтиб жамоатчиликка юзланди: – Хайрли тонг, хонимлар ва жаноблар! Ниқобим учун сизлардан узр сўрайман, аммо юзимни кўришингиздан уяламан. Аслида мен ҳаёт шафқатсизларча тиланчиликка давоми…
Хотиним Ширли иккимиз жума кунлари кечки овқатни доим онамникида, Броиксда еймиз. Жума мен учун ҳар томонлама қулай, чунки шанба дам олиш куним. (Мен полицияда, қотилликларни тергов қилиш бўлимида ишлайман). Лекин ўн саккизинчи декабрь жумага тўғри келмаса ҳам биз онамникига борамиз, давоми…
37 йил оқшоми. Бокунинг сокин кўчаларидан бири. Кўчанинг бошида иккита катта бино бир-бирига қараб турибди — икки ғамгин бино. Уйлардан сал нарида кичкина боғ бор. Сув тупроққа худди оҳиста сингиб кетганидай кўча ҳам кундузги овозларни — шошилган қадам, уловлар товушларини давоми…
I. Дeнгизчи 1609 йили фeврaль oйи тoнгидa паст бўйли, oзғин бир киши Лoндoн кўприги тoмoн кeтиб бoрaрди. У чaрм кoстюм вa кўк юнгли бoш кийим кийиб oлгaнди. Кийимлaригa лoй сaчрaгaн, пойабзали ҳaм лoйгa бoтгaн, юзигa тинмaй ёмғир ёққaнидaн кўзини очишга давоми…
Олдини кўрган суринмайди, ортига қараган адашмайди. (Ҳикматли гап) Бир пайтлари дарё денгиз томон мавж уриб оқарди. Жағи отникидек, лаби дўрдоқ Сейдулла эсини таниганидан буён шундоқ кўз олдида ястанган дарё, денгизини кўриб-кўрмай, билиб-билмай улғаяверибди. Қумга тўкилган сувни кўзага қайтариб бўлмагани сингари давоми…
Хонасининг эшигини кимдир тақиллатмай қўққисдан очди-ю, хаёл суриб ўтирган Лидж Бейлининг капалаги учиб, қўлидаги трубкасини полга тушириб юборди. У бетакаллуф меҳмонни койимоқчи бўлувди, ким келганини кўриб эгилиб трубкасини олишниям унутди. – Дэниел Олив! Кўзларимга ишонмайман, ўзингизмисиз? – Ҳа, бу менман, давоми…
Ўқитувчимиз Валентина Георгиевна шундай деди: – Эртага қишки таътил бошланади. Ишонаманки, ҳар кунингиз бахтли бўлади. Сизни кўргазмалар, музейлар кутиб турибди! Лекин яна қандайдир алоҳида, энг бахтли кунингиз ҳам бўлади. Мен бунга аминман! Ана шу кун ҳақида уйда иншо ёзиб келасизлар. давоми…
Диего Алонсо уйдан чиқиб, зовурдан ҳатлади-да, кўчани кесиб ўтди ва харобазор бўйлаб кетди, унинг боши виқор билан кўтарилган, қатъият ифодаси муҳрланган қиёфаси сокин, кўзлари равшан, йиғноқ лабларида қандайдир оддийгина оҳангни ҳуштакда чалиб борарди. У ҳали ўттизга ҳам кирмаганди, норғул, оёқлари давоми…
Жаҳон адабиётига иккита классик асарни тақдим этган инглиз адиби Льюис Кэрролл чинакам болажон инсон бўлган. Болаларга айрича меҳр унда тўнғич фарзанд бўлиб, етти нафар синглиси ва уч нафар укасини улғайтиришда кўмаклашган чоғларида уйғонганмиди ёки тунд ва тартибли профессорга айлангач, жиянларини давоми…