Kech tushib qolgandi. Kafedan hamma chiqib ketgan, faqatgina elektr nuri ostidagi daraxt barglari soyasida o‘tirgan qariya bor edi. Kunduzi ko‘cha chang bo‘lgan, biroq tunggi shudring bu g‘uborni aritgandi, chol esa kech kirganda bu yerda o‘tirishni yoqtirardi. Chunki u kar bo‘lib, davomi…
Sopi ismli boshpanasiz daydi Nyu-Yorkdagi Medison maydonida o‘tirib osmonga boqdi. Qo‘liga xazon bo‘lgan yaproq kelib tushdi. Qish ham yaqinlashib qoldi. Sopi reja tuzib olishi kerak. U erinib joyidan qo‘zg‘aldi. Sopi ana shu uch oy qishni issiqqina qamoqda, tekin ovqat va davomi…
Shtab doktori qaysarlik bilan o‘z gapida turib oldi. “Ser, agar hayotingiz xavf ostida qolsa men bu ishni qilmayman. Yurtimizda doktor Lensdan boshqa qalqonsimon bezni ko‘chirib o‘tkazish operatsiyasini qiladigan jarroh yo‘q.”“Siz operatsiya qilasiz!” Shifokor boshini chayqadi. “O‘lib qolishingiz mumkin, rais janoblari. davomi…
Ikki do‘stning kechki ovqat vaqti tugash arafasida edi. Kafe derazalari orqali odamlar bilan gavjum bulvar ko‘rinib turardi. Ular issiq yoz oqshomlari Parij bo‘ylab esayotgan mayin shabboda ta’sirida inson g‘am-tashvishlardan holi allaqayerlarga, daraxtlar ostiga elitilib, oydin ummonlar, yonar qo‘ng‘izlar-u so‘fito‘rg‘aylar haqida davomi…
Ko‘hna uyning tinchini telefon ko‘ng‘irog‘i buzdi. Tiyoko taajjublandi, chunki unga kamdan-kam qo‘ng‘iroq qilishardi.– Allo, Kuki eshitadi.– Oyi, otam to‘satdan vafot etdi. Yurak xurujidan. “Tez yordam”da kasalxonaga olib kelishdi, ammo hayotini saqlab qolisha olmadi.Bu Tani edi. Tiyokoni erining vafotidan ko‘ra o‘g‘lining davomi…
Bu ayol mo‘jazgina frantsuz restoranining sohibasi edi. Restoran “Shahrizoda” deb atalar va u Madinada butun tun bo‘yi ochiq turadigan, yakkayu yagona tamaddixona hisoblanardi. Ba’zan bo‘m-bo‘sh bo‘lar, ba’zida esa unda uch-to‘rt xo‘randa ovqatlanib o‘tirardi. Biroq ko‘pincha, ayniqsa, tungi ikki bilan uch davomi…
Keksa faylasuf sohil bo‘yidagi xiyobonda dengizga yaqin qo‘yilgan o‘rindiqlardan birining yonida to‘xtadi. Barmoqlari bilan oq, jingalak sochlarini tarab, bilinar-bilinmas xo‘rsindi. Ko‘zlari noma’lum nuqtaga qadalgancha qotdi. Keyin “Eh dunyo, dunyo” degancha o‘rindiqqa cho‘kdi. U mashhur olim, dunyoga dong‘i ketgan akademik edi. davomi…
Keyingi paytlarda nimagadir Timofey Xudyakovning ko‘ngliga qil sig‘mas, hamma narsadan xunobi chiqib yurardi. To‘rt oyoqlab tursa-yu, boshi qaltirab, itday irillasa, hurib yuborsa. Balki yig‘lab ham olarmidi. – Senga nima jin urgan o‘zi? – mug‘ombirona rahmdillik bilan so‘radi Yermolay. Timofey uning davomi…
Mening chiroyli, yangigina qo‘l soatim o‘n sakkiz oy davomida na oldga chopib, na ortda qolib ishlaydi. Biron marta to‘xtab qolgani yo‘q. Go‘yo, uning mexanizmi abadiy. Nihoyat, soatim to‘xtab qoldi. Aybdor o‘zim. Bu qandaydir katta baxtsizlikdan dalolat deya kuyina boshladim. Eng davomi…
Rossiyada hamma nimanidir so‘raydi. So‘ramaydiganlar esa, hech nima so‘rama deb yolvoradi. Bundan chiqdi, ular ham so‘raydi.Bugun uyqudorini qo‘lga kiritish uchun o‘zimizning sobiq yozuvchilar shifoxonasiga yo‘l oldim. Men “sobiq” deyapman, garchi bizni u yerga xushlamayroq qo‘yib turgan bo‘lsalar-da. Aytishlaricha, tez kunda davomi…