Beshinchi kuni esgan izg‘irin ko‘zni ochirmay qo‘ydi. Ko‘zni qamashtirguvchi oppoq qor va g‘ira-shira ilg‘anayotgan, sovuq zabtiga olgan xutor kulbalaridan birida qayg‘u hukmron edi: bu uyda murg‘ak bir bola og‘rib yotardi. Kichkina bemor isitmasi ko‘tarilib, alahsiraganida g‘ingshib allaqanday qizil chiptakovush berishlarini davomi…
Sanatoriya musofirxonasi dardmandlar bilan to‘lib-toshgan edi, odatdagidek, hamma tilini yutib, jim o‘tirgancha o‘zining sog‘ayib ketishini kutayotgandi. Birov birov bilan so‘z qotmas, nafsilambrini aytganda, har bir bemor qismatdoshining kasallik tarixini eshitishdan cho‘chir yoxud sog‘ayib, darddan batamom forig‘ bo‘lishga shubha uyg‘onishidan qo‘rqardi.Bu davomi…
– Janob, hududimizga yaqinlashayotgan begona samolyot qo‘nishga ruxsat so‘rayapti.– Begona samolyot deysizmi? Bu yerga qayerdan kelib qoldi u?– Bilmayman, janob. Ilgari hech uchramagandi. U bilan hech qanday aloqamiz ham bo‘lmagan. U yoqilg‘im tugayapti, sizlar qarshilik ko‘rsatsangiz ham baribir qo‘nishga majburman, davomi…
– Qalbimizning o‘z mantig‘i bor, bu mantiq odamning aqlini lol qoldiradi,-degandi bir kuni italiyalik do‘stim. – Ha, chindan ham kishini hayratlantiradigan bu narsa shu qadar «o‘jarki», yolg‘iz qalbni tan oladi, ammo uning tub mohiyatiga yetish mushkul. Negaki, qalb mantig‘ining qonun-qoidalari davomi…
1-tarjima KUNLARNING BIRIDA Yog‘ingarchiliksiz kelgan iliq dushanba tongi ham o‘tdi. U qadar yuqori malakali bo‘lmagan tish doktori Aurelio Eskover juda erta uyg‘onib, soat oltida ofisini ochdi. U hanuzgacha shakl berilishini kutib yotgan noto‘g‘ri tishlarni shisha idish ichidan olib plastir qolipga davomi…
ETMISh YoShIMDA Kecha mening yoshim yetmishga to‘ldi. Garchi bunda biror-bir mantiq ko‘rinmasa-da, hayotimizning har bir yangi o‘n yilligiga qadamni-hammamiz ham, tabiiy ravishda, umrimizning o‘ta muhim voqeasi, deb hisoblaymiz. O‘ttiz yoshga to‘lganimda akam menga:”Sen endi yosh bola emassan, erkaklar qatoriga qo‘shilding. davomi…
I Botsandan sal narida, o‘rmonga burkanganidan katta yo‘ldan deyarli ko‘zga tashlanmaydigan, chog‘roq tepalikda baron fon-Shottenesning ixchamgina yer-mulki joy olgan. O‘n yildan buyon Meranda istiqomat qilayotgan og‘aynimni kuzda yana o‘sha yerda uchratib qolgandim va u meni baron bilan tanishtirib qo‘ygandi. O‘shanda davomi…
Yasukiti bu do‘kon xo‘jayinini anchadan beri bilardi. Ya’ni, taxminan uni dengiz harbiy birikmasiga o‘tkazishgan kundan beri. U nogahon bir quti gugurt olishga kirgandi. Do‘konda kichikkina peshtaxta bor edi; oynak orqasida, admiral bayrog‘i qadalgan “Mikasa” modelidagi kreyser atrofida kyurasao shishalari, kakao davomi…
– Bu sen ketadigan poyezdmi?– Ha, men ketadigan poyezd.Perronning chirk bosib ketgan bostirmasi ostida qo‘zg‘alishini kutib turgan parovoz go‘yo quturgan buqadek kishini vahimaga solardi.– Sen shu poyezdda ketasanmi? – deb so‘rashdi mendan.Parovozdan shovqin bilan chiqayotgan bug‘ odamni dahshatga solardi.– Ha, davomi…
Oradan ko‘p yillar o‘tdi. Men hamon onamning jasadini uzoqdagi qabristonga olib ketayotgan qora furgonning ikki haydovchisi nima haqda gaplashib ketganlarini hamon o‘z-o‘zimdan so‘rayman.Yo‘l uzoq bo‘lib, uch yuz kilometrdan ortiq masofani tashkil qilardi. Garchi avtomashinalar qatnaydigan yo‘l uncha tirband bo‘lmasa-da, furgon davomi…