Ёмғирли куннинг шомида қишлоқ ўртасига бир юк машинаси келиб тўхтади. Ундан ҳайдовчи тушди. Изидан аскарларимиз тушди, қолганларни ҳам тушурдилар. Улар бу қишлоқ бағридан поезд йўли ўтказиш илинжида ташриф буюришганди. Неча кунлардан буён қишлоққа немис пленларини келтириб ишлатиши ҳақида хабар тарқалганди давоми…
Иккинчи қаватимизга янги ижарачилар кўчиб келишди. Уларнинг келиши осон бўлдию бироқ ашқал-дашқалларини ташишига нақ бир ҳафта кетди. Хабарингиз бор, ҳозирги кўпқаватли уйларда истиқомат қилувчилар эски одамлардай оқибатли эмас. Ҳатто битта қаватда яшаб туриб ҳам бир-бирини танимайдиган, салом-алик қилмайдиган қўшнилар бор. давоми…
1 Бир маҳбуснинг кундалигидан Мана, ваниҳоят ёлғиз қолдим. Ё товба, бу қандай кўргулик, тиқ этган овоз йўқ, ҳатто бирорта жонли маҳлуқ ҳам. Кўзларимга ишонайман, шу қаршимдаги нима, девордаги? Ҳайрият қўзғоляпти, тирик. Бу қандай бахтиёрлик, бу қандай саодат! Бу маҳал совуқ давоми…
Айтишларича, севги кишини мулойим қилиб қўяр экан. Мен эса севиб қолган кунимдан бошлаб мунтазам кимгадир ёлғон гапиришимга тўғри келди. Атай қилмасдим. Шунчаки менга шундай саволлар беришардики, уларга рост жавоб бера олмас эдим. – Бунча сочингни тарайвердинг? Кўйлакниям ҳар куни алиштирасан? давоми…
Поезд қўзғалди. Деразадан Сочи вокзалининг чироқлари лип-лип ўта бошлади. Николай Петрович Соколовский жомадонини бурчакка қўйди. Кичкина қора жомадончасини юқори полкага жойлаштирди. Жомадон қулфларини текширди. Хотиржам бўлиш учун бир неча бор тортиб ҳам кўрди, кейин плаши билан ўраб қўйди. Шундан сўнг давоми…
Курортда Поезд Баденга етиб келиши биланоқ, вагон зинасидан бир амаллаб тушишим ҳамоно шаҳарнинг сеҳрли кучи намоён бўлди. Перроннинг зах бетон майдончасида турганча меҳмонхона дарбонини кузатарканман, мен келган поезддан камида уч ё тўрт нафар ҳамкасб-ишиатик беморларнинг тушганини кўрдим, кетларини маҳкам танғиб давоми…
Музофотнинг кўҳна марказидаги кўп йиллик илмий-адабий кенгаш соат бешларда жамулжам бўлди. Адабиёт назарияси профессори, ўзининг таъбирича, Нуньес де Арсе ва дон Рамон Кампоаморнинг яқин дўсти Дон Сервандо жуссасининг тўртдан уч қисмини астагина креслонинг суянчиғига қўйди, Тронкосо нотариал идорасининг ширинсуҳан котиби давоми…
ТОШЛАР УЮМИ – Бурунги замонларда бир мусофир яшаган экан, – дея ҳикоясини бошлади реб Шлойме. – У қишлоққа еттиёт бегона экан: ўзи қўни-қўшниларга ҳечам аралашмас, қўни-қўшнилар ҳам ундан ўзини тортар экан. Лаҳжаси ҳам аллақандай бошқача экан: гапини ҳеч ким тушунмас, давоми…
Баъзан тунда ғалати қўнғироқлар бўлади – бир қарасанг жуда узоқ, бир қарасанг жуда қисқа. Дадамнинг собиқ беморлари ёки институтдаги дўстлари қўнғироқ қилади. Дадам улар билан худди бизда ҳали ҳеч ким ухлашга ётмагандай гаплашади. Ойим ажабланади, дадам эса тушунтиради: – Айни давоми…
Қуёш Орешнев қарағайлари орқасига ўтиб ботаётган маҳалда, Қайғу Худоси Аполлон саройнинг олд томонидан соя тарафга ўтиб олди. Шу пайт музей назоратчиси Татьяна Михайловнанинг ҳужрасидан фаррош Дунька югурганча келиб: – Иона Васильич! Ҳой Иона Васильич! Юра қолинг тезроқ, сизни Татьяна Михайловна давоми…