Стол тагидан муқоваси кўк, мўъжазгина, усти зарҳал ён дафтарча топиб олдим. Кимники бўлди экан, деган хаёлда ичини очдим. Ия, бу нимаси? Дафтарчанинг биринчи бетига баобрў бир кишининг, жуда ҳам баобрў кишининг турар жойи, телефон номери ёзиб қўйилган. Қани, бу ёғини давоми…
Мебель билан жиҳозланган «Лисабон» меҳмонхонасининг энг арзон номерларидан бирида учинчи курс студенти медик Степан Клочков хонанинг у бурчагидан бу бурчагига юриб, дарсини зўр бериб ёдларди. Тинмай жон-жаҳди билан жоврайверганидан томоқлари қақраб, пешонасини тер босган эди. Совуқдан ойнасининг четларига гул тушиб давоми…
– Ма, ол! – деди отам ва қўлимга кичкина, суякдан ясалган флейта тутқазди. – Ўзга юртларда куй-қўшиқларинг билан одамларнинг кўнглини чоғлаётганингда қари отангни ёдингдан чиқарма. Сен дунёни озми-кўпми кўрдинг ҳам, ўргандинг ҳам. Мен бу флейтани сен учун ясадим, чунки сен давоми…
“Тилла атиргул” китобидан ар бир дақиқа, ҳар бир тасодифий сўз ёки нигоҳ, ҳар бир теран ёки кулгили фикр, инсон юрагининг сезилмас ҳар бир ҳаракати (уни теракнинг учар момиқлари ёки тун ётоғини ёритаётган юлдузлар ёғдусига қиёслаш мумкин) – буларнинг бари тилла давоми…
Михаил Шолохов. Асарлар тўплами. 8 жилдлик. 2-жилд: Тинч Дон. Биринчи китоб. Одил Шаропов таржимаси. — Тошкент, Ўзбекистон давлат бадиий адабиёт нашриёти, 1960. Михаил Шолохов. Асарлар тўплами. 8 жилдлик. 3-жилд: Тинч Дон. Иккинчи китоб. Миркарим Осим таржимаси. — Тошкент, Ўзбекистон давлат давоми…
Бу тушмиди ёки менга рўё бўлиб кўриндими? Кузнинг мунгли тўлин ойи анчадан бери кўкда сузиб юргандай, кун давомидаги майда ташвишлар ва ёлғон-яшиқлардан ором оладиган вақт киргандай туюлди менга. Менимча, бутун Париж, ҳатто энг чеккадаги ғариб кулбалар ҳам уйқуга чўмган эди. давоми…
Дарвоза ёнидаги ёғоч ўриндиқда бир қария ўтирарди. Унинг афт-ангори рангсиз, ўзи анча чарчаган эди. Қариянинг ҳам анча авваллари қуёшли кунлари бўлган, у ер юзида енгил қадамлар билан юрган, ернинг борлигини ҳис қилган ҳам. Энди эса бошқача. Қишлоқдаги кечки тутунли оқшом. давоми…
Яқинда институтни тамомлаган ёшгина қиз — Машенька Павлецкая ўзи тарбиячи бўлган Кушкинлар уйига сайрдан қайтиб келиб, таърифдан ташқари ғалати ғалва устидан чиқди. Унга эшик очган швейцар Михайло ҳаяжонланган ва қисқичбақадек қизариб кетган эди. Юқоридан шовқин-сурон эшитиларди. «Беканинг тутқаноғи тутиб қолганга давоми…
Шакарпазликда бобомнинг олдига тушадиган одам бўлмаган экан. Отам раҳматлик серғайрат одам бўлганидан дўкон очиб, қандолатфурушлик қила бошлабди. Ёнимиздаги мискар анча бемаънироқ экан, келган харидорларнинг эшагини тўғри дўконимизнинг олдига боғлатаверибди. Буни кўриб отамнинг жаҳли чиқибдида, мискарлик ҳунарини ҳам ўрганиб олибди. Унга давоми…
Галчинская волостида кўп замонлардан бери энг яхши уста, айни замонда энг ёмон эркак деб ном чиқарган токарь Григорий Петров бетоб кампирини шаҳар касалхонасига олиб кетяпти. У ўттиз чақиримча йўл босиши керак; йўл ниҳоятда ёмон, бундан ҳатто давлатнинг почтачиси ҳам ўтолмайди-ю, давоми…