Harbiy progimnaziyaning o‘qituvchisi, kollejskiy registrator Lev Pustyakov do‘sti poruchik Ledentsovning yonidagi xonada istiqomat qilardi. Yangi yil kuni ertalab u xuddi shu Ledentsovnikiga qadam ranjida qildi. — Bilasanmi Grisha, — dedi u poruchikka odatdagicha yangi yil bilan tabriklagandan keyin. — Agar davomi…
Tush payti edi. Sochlari qirilgan, ola ko‘z, novcha bo‘yli, yo‘g‘on gavdali pomeshchik Voldirev paltosini yechdi, shoyi ro‘molcha bilan peshonasini artdi-da, qo‘rqa-pisa mahkamaga kirdi. Perolar g‘ichirlar edi… — Men spravkani qayerdan olsam bo‘ladi? — deb so‘radi u mahkamaning ichkarisidan stakanlar qo‘yilgan davomi…
Men tarbiyachilarni huzurimga chaqirib, ularga qarata dedim:— Sizlarning vazifangiz murg‘ak qalblardagi insonni poymol etib, faqatgina o‘z inida yashashga moslashgan qumursqalarga aylantirish emas. Chunki inson miyasi ma’lumotlar bilan qay darajada to‘ldirilgani men uchun muhim emas. Eng muhimi — insonning inson bo‘lishi. davomi…
Ivan Shcherbakov degan dehqon bo‘lardi. Tirikchiligi yomon emas, bardam-badavlat, qishloqdagi man-man degan mardumlardan edi. Ivanning o‘g‘illari ham allaqachon yoniga kirgan. Ulkani uyli-joyli, o‘rtanchasi unashtirilgan, kenjatoyi hali o‘smiru, lekin u ham bo‘yga yetib, omoch haydashga yarab qolgan edi. Ivanning onasi esli-jo‘yali, davomi…
–Siz allaqachonlar xudoning joniga tekkansiz? – dedi bir kuni onam.–Ie, nega uning joniga tegar ekanman? Unga nima yomonlik qildim? – achchig‘landi buvim.–Bitta-ikkita narsani so‘rasa bo‘ladi, siz bo‘lsangiz, birdan shuncha ko‘p so‘raysizki, ularni yozib qo‘ysa, butun boshli bir kitob bo‘lardi. Sizning davomi…
Hayot ajoyib sirlar va tilsimlar bilan to‘la.Ba’zan kuni kecha yaratilgan asar qo‘lyozmasini topolmay, shoirning o‘zi ham, siz ham rosa xunob bo‘lasiz. Ba’zan bundan ellik, hatto yuz yil avval dunyo yuzini ko‘rgan, ammo uning borligini hech kim bilmagan asarlar, tilla baliqcha davomi…
Yozuvchi Do‘stjon Muhamedovga so‘nggi yarim yilda ilhom kelmay hech narsa yoza olmay yurgan edi. Bir kuni yarim kechasi ilhom keldi-yu, ijod qilishga kirishdi.Oq qog‘ozlar birin-ketin to‘laverdi. Tizilishib kelayotgan so‘zlarni yozib ado qilishning o‘zi mushkul edi. Adib ham yozaverdi, yozaverdi. Xuddi davomi…
Tushgi ovqatni yeb bo‘lishdi. Qorinlar to‘yib, dimog‘lar chog‘; esnab, shirin uyqu bosib, ko‘zlar biyo-biyo. Er sigara chekdi, kerishdi va kushetkaga o‘zini tashladi. Xotin uning bosh tomonida o‘tirib, mushukka o‘xshab xirilladi… Er-xotin baxtiyor edi. – Gapirsang-chi, – dedi er esnab. – davomi…
Bu ish bir kun ertalab Mishel Puziryovning Liza Mamuninaga uylanganiga rosa bir oy bo‘lgach ro‘y berdi. Mishel ertalabki qahvani ichib, ishiga ketmoqchi bo‘lib, shlyapasini qidirib ko‘z yugurtirayotgan chog‘da, uning kabinetiga qaynanasi kirib keldi. — Sizning besh minutgina vaqtingizni olaman, Mishel, davomi…
Kechasi soat uch. Furajkasini, paltosini kiyib, zanglagan qilichini ushlab, eshik oldida ketishga tayer bo‘lib turgan pochtalon, hozirgina kelgan, uch ot qo‘shilgan soyavon aravaga pochtani joylab bo‘lishlarini kutar edi. Uxlayverib qovoqlari shishib ketgan priyomchi pesh taxtaga o‘xshash stolida o‘tirib, blankaga allanimalarni davomi…