Qaysi qilgan aybi uchun osishlari kerak, Patyalga endi buning qizig‘i yo‘q edi. Qatl oldidagi oqshomda sodir etgan jinoyatlari to‘g‘risida xayol surib o‘tirar ekan, nazoratchi qamoqxona hujrasiga bir shisha may hamda buzoq go‘shtidan tayyorlangan bir bo‘lak qovurma taomni ko‘tarib kirib kelganida, davomi…
“Har gal pianinoni ko‘rsam yuragim hapqirib ketadi”, – dedi Ben to‘lqinlanib. “Shunday degin?”- dedi Emma. “Sabab?” “Bilmadim,” – deb javob berdi Ben. “Mana shu magazinga kirib, burchakdagi pianinoni biroz chalib o‘tirsak qarshi bo‘lmaysanmi?” “Sen chalishni bilasanmi?” – so‘radi Emma hayratlanib. davomi…
Tashqarida salqin kuz havosi ila yo‘g‘rilgan o‘rmon uzra oktyabr quyoshi zaif nur sochmoqda edi. Ichkarida esa hozircha bizga notanish qandaydir bir erkak tog‘ bag‘rida joylashgan lagerdagi o‘z bo‘lmasida o‘y surgancha tik turib qolgandi. U o‘tkir ichimliklar hamda qurol-ashyolari saqlanadigan shkafga davomi…
Vanihoyat Soufi o‘z xonasida dam olib o‘tirar edi. U o‘lguday toliqqandi. Kun juda og‘ir o‘tgan; xuddi kechagi kunday, xuddi kechadan oldingi kunday og‘ir o‘tgandi. Aslida-ku, har bir kun shunday og‘ir tarzda o‘tar va bu kunlar Soufining yoshligini ham asta-sekinlik bilan davomi…
Men hammavaqt odam halol yashashi kerak, deb ishonib kelganman. Doimo bitta gapni takrorlardim: “Hech qachon o‘zing ter to‘kib topmagan nonni og‘zingga olmagin”. Hozir sizga butun umrim mobaynida nechog‘lik halol yashaganimni isbotlab beruvchi bitta hikoyani aytib bermoqchiman. Bir-ikki kun ilgari yaqin davomi…
U munkayib qolgan bir chol edi, kichkinagina Kentukki shaharchasidagi temiryo‘l zinalari ustida erta tongdan to qosh qorayguncha o‘tiraverardi. Shu yerga aftidan sayyoh bo‘lib kelgan, ust-boshlari bashang qandaydir begona kishi cholning ro‘parasiga kelib turib qoldi. Qariya unga tortinibgina kulimsirab qo‘ydi. Cholning davomi…
Mamzele Aureliya basavlatdan kelgan, yonoqlari qip-qizil, sochlari endi-endi oqara boshlagan, ko‘zlari atrofga hammavaqt sinchkovlik bilan boqadigan o‘rta yoshlardagi erkakshoda bir ayol edi. U odatda, boshiga ferma erkaklari kiyadigan shlyapa kiyib yurar, sovuq kunlari egniga uniqib ketgan moviy yomg‘irpo‘sh bilan oyoqlariga davomi…
Shanba oqshomi edi, Paul Kestondan uyiga qaytayotib, muyulishga burilishi bilanoq Sezli Brij Stantsiyasidan birgalikda kelishayotgan otasi bilan onasiga ko‘zi tushdi. Ular tamomila holdan toygancha qorong‘uda bazo‘r, jimgina sudralib qadam bosishardi. Bola biroz kutib turdi. “Oyi!”- deb chaqirdi u nihoyat. Morel davomi…
Odamlar uni Ko‘rkam Signoles deb atashardi. Uning asl to‘liq ismi esa Viskaunt Gontran-Jozef de Signoles edi. Signoles yetim bo‘lishiga qaramay, qornini boqsa yetadigan daromad topar, o‘z aravasini o‘zi bemalol torta oladi, der edi uni bilganlar. Ha, Signolesning chindanam omadi bor davomi…
“Anavini qarang-a, o‘rdak emasmi?” “Qani?” “Hozirgina suv betiga kelib qo‘ndi. Bir daqiqa shoshmang. Mana endi ko‘rsangiz bo‘laveradi”. Quyosh nurida toblanib yotgan erkak uzala tushgan joyidan xiyol ko‘tarildi. Ikkinchi jahon urushida qatnashgan avstraliyalik askar formasi erkakning yonida yoyilib yotardi. Bir bolakay davomi…