Марк Твен. Ғаройиб ўғирлик (ҳикоя)

Қишнинг изғиринли туни. Дўкондор дўкон деразасининг ташқи панжараларини туширар экан, тўсатдан ойнадан дўкон ичидаги кимсага кўзи тушди. Дўконда ҳали одам борлигини пайқамаган ҳам экан. У нотаниш кишининг дўкон пештахтасида турган бир неча бўлак сариёғни чаққонлик билан шляпаси ичига яширганини кўриб давоми…

Антон Чехов. Этик (ҳикоя)

Пианино созловчи, соқол-мўйлови тоза қирилган, юзи заъфарон, қулоғига пахта тиққан Муркин деган бир одам номердан коридорга чиқди-да, дўриллаган овоз билан: — Семён! Ҳой, малай! — деб чақирди. Унинг юзини шундай қўрқув босган эдики, кўрган одам бошига шифт тушиб кетдими, ё давоми…

Ги Де Мопассан. Гирдоб (ҳикоя)

«Калтакланиб сувга улоқтирилган ва сув ютиб ўл­ган!». Мебел қопловчи уста Леопальд Ренар айнан мана шундай айблов билан маслаҳатчилар иштирокидаги суд жараёнида тергов қилинарди. Унинг ёнгинасида асосий гувоҳлар – фалокат қурбонининг беваси Фламеш хоним, дурадгор уста – Луи Ладюро ва тунукасоз давоми…

Антон Чехов. Рўза арафасида (ҳикоя)

— Павел Васильич! — деб Пелагея Ивановна эрини уйғотади. — Ҳой, Павел Васильич! Бориб Степага қарашиб юборсанг бўларди, китоби устида йиғлаб ўтирипти. Яна бирон ерига тушунмаётганга ўхшайди! Павел Васильич ўрнидан туради-да, эснаб очилган оғзини чўқинтиради ва мулойим товуш билан: — давоми…

Антон Чехов. Гриша (ҳикоя)

Гриша, бундан икки йилу саккиз ой илгари дунёга келган дўндиққина бола, энагаси билан бульварни сайр қилиб юради. Эгнида пахталик тўн, бўйнида шарф, бошида чўққисига каттакон пахмоқ тугма тикилган қалпоқ, оёғида эса иссиқ калиш. У исиб кетганидан нафаси сиқилиб, терлаб пишади, давоми…

Жек Лондон. Ҳаёт қонуни (ҳикоя)

Кекса Коскушнинг бутун вужуди қулоққа айланди. Унинг кўздан қолганига анча бўлган, лекин қулоқлари аввалгидек сезгир, тиқ этган товушни пай­қайди. Йиллар тўзонидан хира тортган онгги эса рўй беражак во­қеаларга нисбатан мутлақо бефарқ. Сит-кум-То-Ха­нинг чинқироқ товуши эшитилди. У итларни чанага боғлар экан, давоми…

Антон Чехов. Кўнгилсизлик (ҳикоя)

Земство врачи Григорий Иванович Овчинников ўттиз беш ёшларга борган озғин ва асабий киши бўлиб, ўртоқлари орасида ўзининг медитсина статистикаси бобидаги андак ишлари ва «маиший масала» деб аталган нарсага муккасидан кетганлиги билан машҳур эди. Бир куни у эрталаб палаталарни обход қила давоми…

Элчин Ҳусейнбейли. Ўтиш даврининг товуғи (ҳикоя)

Мен ўтиш даврининг одамиман. Бу давр­нинг ҳамма қоидаларига амал этаман. Электр ҳақининг ҳам тўртдан бирини тўлайман, шунинг учдан бирини ҳисоблагичдан ўчириб ташлайман. Албатта, инсоф билан. Эшикка келган “электрчилар”нинг ҳам бола-чақаси бор. Давлатга қийин бўлмасин дейман. Тўғри, ўтиш даврига оид вазифаларим давоми…

Франц Кафка. Муттаҳам (ҳикоя)

Ниҳоят, оқшом соат ўнга яқин ўзим таклиф этилган данғиллама уй олдига илгаритдан шунчаки таниш бўлган ва бугун кутилмаганда менга қўшилиб, икки соатдан бери кетимдан кўчама-кўча эргашиб юрган одам билан етиб келдим.— Хўш! – дедим мен ва хайрлашишимиз зарурлигига ишора қилиб, давоми…

Хулио Кортасар. Ўтаётган боғлар (ҳикоя)

Аслида бу китобни бир неча кун аввал ўқий бошлаганди. Аммо орада ишлари кўпайиб кетганидан ташлаб қўйган ва мана энди юмушларини битириб, бир маромда чайқалиб бораётган поездда чорбоғига қайтар экан, уни яна қўлига олди. Асар қахрамонларининг қиёфалари ва воқеалар ривожи уни давоми…