М.М. ДостоевскийгаПетербург. 24 март, 1845 йил Онт ичдим, сув ва ҳаводай зарур бўлганда ҳам сабру тоқат билан буюрт-ма асосида ижод қилмайман. Буюртма билан ижод қилиш истеъдод алангасини наинки заифлаштиради, балки тамомила сўндиради. Мен эса ҳар бир асарим, шубҳасиз, аъло бўлишини давоми…
Эҳтимол, Пол Мелкор билан ўртамиздаги келишмовчиликка пул сабаб бўлган, дейиш тўғридир. Пол Мелкор мен ишлайдиган суғурта компаниясидан чорак миллион доллар маблағ олишни истаганди. Мен эса унинг бу муддаосига халақит бермоқчи бўлдим. Гап шундаки, бунга аниқ далил-исботим бўлмаса-да, мен ўзимча Мелкорни давоми…
Ўтган тунда Шаҳарбоғи орқали уйга қайтаётиб, бир оз муддат ўриндиқда ўтирдим, шу топ эгнига узун кулранг пальто, қўлига сариқ қўлқоп кийган аллақандай жаноб ёнимга келиб ўтирди. Қизиқ, бир дақиқа аввал у бу ерда кўринмаганди. Боғда шунча бўш жойлар туриб, унинг давоми…
Форт Ромпердаги кўк рангга бўялган меҳмонхона биноси атрофидаги шу рангдаги бошқа ҳамма нарсадан алоҳида яққол кўзга ташланиб турарди.Темир йўл станциясида қолган ҳар қандай йўловчи Форт Ромпердаги пастак уйларга киришдан кўра, меҳмонхонага келишни афзал кўрарди. Ҳеч иккиланмай айтиш мумкинки, биронта сайёҳ давоми…
“Элизабет Барстоу” кемаси капитани дўсти билан таомлар ҳақида гаплашиб турарди. –У мазали овқатни тўкиб юборди, аммо ҳеч нима бўлмагандай безрайиб қараб турибди, – деди капитаннинг дўсти ғазаб билан.–Мен, яхшиси, бошқа ошпаз қидириб кўраман. Ошпаз деганини худо уриб ётибди. У ошхонада давоми…
Питчер – биржа даллоли Гарви Максуелнинг идорасидаги ишончли клерк*лардан бири. Эрталабки соат тўққиз ярим. Максуел ёш котиба қиз ҳамроҳлигида идорага кириб келди. Ҳамма уларга ҳайрат ва қизиқиш билан боқарди. – Салом, Питчер, – деди Максуел. У ўзининг иш столига шахд давоми…
Асал ойи айни авжида эди. Янги алвон гилам, кунгурали пардалар уйни безаб турар, ошхона ёғоч панелининг туртиб чиққан жойига қалайи қопқоқли олти дона пиво идиши қўйилганди. Ёш келин-куёв ҳали ҳам ўзларини самода сузиб юргандек ҳис қилишарди. Униси ҳам, буниси ҳам давоми…
Ҳусанали ота айвонга чиқиши билан ҳавода ўзгача мусаффоликни, қор босган дунёда ажиб бир тароватни кўрдики, эртароқ уйғонмагани учун ўз-ўзини койиб ҳам қўйди. Бундай пайтда бошни ёстиққа буркаб ётиш ярамайди. Қишлоқ теграсини қуршаб олган, субҳи содиқда оппоқ шуъла сочиб, кўз қамаштираётган давоми…
Ўша оқшом куз қуёшининг ёруғида ўтмишининг қайси азиз кунидан бўлса ҳам бош кўтарган жуда ширин бир хотира уйғонган эди. Бутун борлиқ юракни ларзага солувчи табиийлик билан шовулларди. Тоғларнинг сийнасида барқ урган ўрмон улкан ўчоқдай ловуллпаб ёнар, қоялар олов шуъласи сингари давоми…
Дарижоннинг ёши элликдан ошганди, лекин бир қарашда уни ўттиз-ўттиз бешларда деб ўйлашарди. Қорамағиз, ғайритабиий баланд бўйли, дадил ва қатъиятли аёл эди. Унинг нигоҳига дуч келган одам довдираб қолиши ҳеч гап эмасди. Бунинг устига Дарижон кучли, эркакона овоз соҳиби бўлиб, ўзига давоми…