ҚАТНАШУВЧИЛАР: Живота Цвийович Мара – унинг хотини Милорад, Славка – уларнинг фарзандлари Благое – Маранинг акаси Спасоевич хоним, Протич хоним – 9-етимхона бошқармаси Кенгашининг аъзолари Велимир Павлович – Милораднинг ўртоғи Д-р Райсер Николич – Цвийович маҳкамасининг хизматчиси Сойка Сима – давоми…
Бир куни кечқурун ётоқхонамдаги оромкурсида ястаниб ётарканман, ҳинд аёлининг ўзига хос қирраларини кўз олдимга келтирдим. Бу ўнгиммиди ё тушиммиди англолмайман. Бироқ хотирам панд бермаса, мен уйғоқ эдим. Хуллас, жилваси кўзни қамаштирадиган минг олмос сингари товланувчи ёрқин юлдузли ойдин кечани кўрганим давоми…
Нақ эрталабдан буён Насруллахон мен билан ўта хушмуомала эди. У бир неча бор ўтирган столимнинг тепасига келиб, сигарет билан сийлади, чой таклиф қилди… Кўпдан бери ўртамизда яқин ошначилик муносабатлари бор эди, пулдан қисилиб қолган чоғларимизда бир-биримизга қарз бериб турар, ойда давоми…
Аббосийлар сулоласидан тўққизинчи халифа Восиқ – Муътасимнинг ўғли ва Ҳорун ар-Рашиднинг невараси эди. У айни қирчиллаган вақтида тахтга минди. Ундаги буюк қобилияту салоҳиятлар узоқ йиллар тахтни бошқаришга ва раиятнинг доруламон ҳаёт кечиришига кафолат эди. Чеҳрасидан нур ёғар, салобатидан кўрганнинг ақли давоми…
Камгап финнинг ички монологи …Воқеа поездда бўлганди. Йигит тароғини тушириб юборди. Тароқ батарея тагига кириб кетди. Йигит эгилди, полни пайпаслади, батарея ўрамлари орасида қўллари билан тимирскланди, лекин тароқнинг изи ҳам йўқ эди. Поездда йўқотганингни асло тополмайсан. Тароқ нима, тароқ – давоми…
Фирма директори ўттиз ёшларда эди, ундан катта эмас. У ўзига қараб юрарди: янада кўпроқ ялтираши учун қора сочини лак билан ҳўллаб, чеккаларига узун соқол туширарди. Унинг учун ертўлада ҳужрасифат қилиб тўрт квадрат метрни хира ойна билан тўсиб қўйишганди. Унинг олдидаги давоми…
Қария Лэкстрем ошқошиқ билан чуқур ликопни кавларди. У ўзи учун атайлаб майда тўғралган гўшт ва картошкани қошиққа аранг илиб, бўлакларини дастурхонга тўкарди. Баъзида Лэкстрем ёғдан ялтираётган бармоқларини гердайиб қизига чўзар, Регина сочиқ ёки қўлига илинган латта билан уларни тозалаб артарди. давоми…
Бола бугун келмаса керак. Ўтган куни қасам ичдим: агар у бу ерда, кўча муюлишида яна кўриниб, оқ қўлқопли қўлларини силкий бошласа, ўрнимдан туриб, “Маймунча” дейман. Кўриб кўзим тўйди – етар бас. Нима жин уриб бу ерга келади – бизнинг маймунчаларга давоми…
“Мен бу дунёнинг одами эмасман”. Болат Акуджава “Одамнинг икки бурчи бор: бири бу дунёга келиш, иккинчиси – кетиш. Қолгани – алданиш. Бу дунёнинг гашти тугади-ку, деганингда одамнинг кета қолгани ҳам маъқул бўлса керак”. Асқар Сулаймонов Болат Акуджава бу гапини 1996 давоми…
Унинг ёши нечадалигини тахминан ҳам айтолмайман, кейинчалик бу ёруғ оламда қанчадан бери яшаётгани, юз йиллик эман ва чинорларга тенгдошми ёки улардан каттароқми, бизнинг давримизга динозаврлар, мамонтлар ва одам боласи суякларини ер остидан ё бўлмаса минг йиллик ғорлар-у, кўмир қатламлари орасидан давоми…