Антон Чехов. Бахт (ҳикоя)

Я. П. Полонскийга бағишлайман Чўлдаги катта йўл ёқасида қўй суруви тунаб қолган, уни икки чўпон қўриқлаб ётар эди. Улардан бири саксон ёшга кирган, кемшик, юзлари титраб турган чол, тирсагини чанг босган отқулоқ баргига тираб, йўл еқасида қорнини ерга бериб ётар давоми…

Антон Чехов. Уйда (ҳикоя)

— Григорьевларникидан қандайдир китоб сўраб келишган экан, уйда йўқсиз деб юбордим. Почтачи газета билан икки хат ташлаб кетди. Айтмоқчи, Евгений Петрович, Серёжкага икки оғиз гапириб қўйинг демоқчи эдим. Ўтган куни ҳам, бугун ҳам папирос чекканини кўрдим. Мен унга насиҳат қилсам, давоми…

Ясунари Кавабата. Италия ҳақида қўшиқ (ҳикоя)

Уни бошдан-оёқ аланга қамраб олган эди. У жон аччиғида дод солар, ирғишлар ва жазава ичида қўлларини силтарди. Худди аланга қанотларини куйдирган парвонадек… Дастлаб жуда қаттиқ портлаш овози эшитилди, зум ўтмай тажрибахонадан йўлакка бамисли гуриллаб ёнаётган улкан машъала отилиб чиқди… Хоналаридан давоми…

Александр Вампилов. Ўрдак ови (уч пардали драма)

Иштирокчилар Зилов Кузаков Саяпин Кушак Гагина Вера Валерия Официант Бола Ирина БИРИНЧИ ПАРДА Биринчи кўриниш Зиловларнинг иккита хонадан иборат янги уйи. Якка дераза рахида бўйнига тасма боғланган каттакон мовут мушук-ўйинчоқ турибди. Носаришталик. Бир чеккадаги каравот-тахтада Зилов ухлаб ётибди. Унинг бош давоми…

Сабоҳаддин Али. Айрон (ҳикоя)

Қишлоқдан вокзалгача бўлган йўл эриган қор туфайли тиззагача лой эди. Икки қулоч узунлигида юксалган қуёш далаларни қоплаган қорлар устида порлаб кўзни қамаштирарди. Аммо йўлдаги лойқа кўлмакларга тушганда нохуш сариқ рангда аксланарди. Тагига мих қоқилган, ўзига анча катта туфлисини пайпоқсиз кийиб давоми…

Антон Чехов. Муштипар (ҳикоя)

Кистуновнинг кечаси подаграси қаттиқ тутиб , асаблари қўзғаб, нари бориб, бери келган бўлса ҳам эрталаб ишга борди-да, аризачилар ва банк мижозларини ўз вақтида қабул қила бошлади. У чарчаган ва азоб чеккан кишидай кўринар, худди жон бераётган бемордай, зўрға нафас олиб давоми…

Антон Чехов. Оқ қаншар (ҳикоя)

1 Очиққан урғочи бўри ўрнидан туриб, ов сари отланди. Унинг учта боласи бир-бирига ёпишиб баданларини иситганча қаттиқ уйқуда эдилар. Она бўриваччаларини ялаб қўйди-да нари кетди. Баҳор фаслининг март ойи аллақачон кириб келган, аммо тунлари дарахтлар худди декабрдек совуқдан чарсиллар, тилинг­ни давоми…

Дино Буццати. Кўчки (ҳикоя)

Жованни телефон қўнғироғи товушидан уйғониб кетди. Гўшакни кўтарса, бош муҳаррир экан. – Дарҳол Ортика водийсига жўна! У ерда кўчки рўй берган. Горо ҳудуди яқинида. Бутун бир қишлоқ кўчки тагида қолган эмиш, қурбонлар бўлиши ҳам мумкин. Қолганини борганда билиб оласан. Вақтни давоми…

Ҳерманн Ҳессе. Китоб мутолааси ҳақида

Кўпчилик, афсуски, китоб ўқишни билмайди ва кўп кишилар нима учун ўқиётганини тузукроқ тушуниб ҳам етмайдилар. Баъзилар буни ўқимишли бўлишнинг қийин, бироқ ягона йўли, деб билади. Уларнинг фикрича, ҳар қандай китоб кишини «ўқимишли» қила олади. Бошқа бировлар учун эса ўқиш – давоми…

Воқиф Султонли. Қутб кечаси (ҳикоя)

– Мен аввалги одаммасман. – Олти йиллик танаффусдан кейин сўнгсиз ҳаяжон билан кутилган илк учрашувдаёқ ҳол-аҳвол сўраш асносида шу жавобни эшитиши билан у сесканиб кетди ва айрилиқдан кечган бу йиллар ичида хаёлида тикланган дунё ҳам ер билан яксон бўлди. Дўсти давоми…