Николаев темир йўлининг вокзалида икки ошна учрашиб қолди. Бири семиз, бири ориқ. Семиз ҳозиргина вокзалда овқат еган — ёғлиқ лаби пишган олчадай ялтираб турибди. Ундан херес виноси ва флерд оранже деган атирнинг ҳиди келар эди. Ориқ эса вагондан ҳозиргина тушган давоми…
Ростдан ҳам… гўё шу “ростдан ҳам” иборасини ишлатмасанг, ҳаммаси чаппасига кетади… бу, бор-йўғи ўйин-ку, ахир. Йўқ, бу — сўз ўйини эмас, сўз билан ўйнаш ҳам эмас. Бу — бир вақтлар Картасар жонидан яхши кўрган муҳаббат ўйини, холос. Метрода кетарканман, аёллар давоми…
I Эркак уйига эрта қайтди. Уловдан тушибоқ, нимқоронғи холл бўйлаб иш кабинети томон шошди. Қўлини кўтариб, унга бир нима демоқчи бўлган котибасига эътибор бермай стулига ўтирди. Чунки столда ётган мактубнинг биринчи сўзларини ўқишга улгурган эди: “Стаффоршайр, Файф тоунс…” Мактубнинг “Қаердан” давоми…
У бунга журъат қилолмай юрарди. Энди журъат қилди. Ўша куни уйга бир аҳволда кириб келиб, хотинига қарамасдан деди: — Бор… пулни йўқотдим. — Айтди-ю, сап-сариқ, пачоқ, қийшиқ қирғий бурни қизғиш тусга кирди. — Бир юз йигирма сўмнинг ҳаммасини йўқотдим. Хотиннинг давоми…
Тун ойдин, ҳаво изғиринли эди. Алексей Иванич Романсов яшил устунни суриб, ҳовли эшигидан оҳиста кириб келди. – Одамзод….чанг тўзон, кукун, кул!! – дея фалсафа сўқиб, ахлат челаклар атрофида айлана бошлади ва эҳтиётлик билан тўхтади. Павел Николавич – губернатор, аммо… уям давоми…
Мен бу ерда мусофирман, зотан, ҳеч ким мени англамайди. Овидий, “Тристий Элегияси”, 37-қўшиқ. Фан ва санъатнинг қарор топиши нималарга олиб келди, ахлоқнинг юксалишигами ёхуд унинг бузилишига? Мана, биз биринчи галда нималар ҳақида бош қотиришимиз керак. Хўш, бу масалада кимнинг тарафида давоми…
Агар чиндан бўлиб ўтган воқеага асосланмаганида ушбу ҳикоя ортиқча бир тақлиддан ўзга нарса бўлмас эди. Бундай мавзулар унчалик кўп эмас, аммо улар қайта-қайта жонланаверади, ҳар гал бошқача қиёфада намоён бўлаверади. Шунда ёзувчи беихтиёр уларни иншо этишга киришади. Зелдвиладан унча узоқ давоми…
1-таржима ЛОЙХЎРАК Бу воқеа 1880 йил май ойида, кечга томон содир бўлди. Икки йил ўтгач, Ясная Полянага қайта ташриф буюрган ва шу ерда меҳмон бўлиб турган Иван Тургенев ҳамда қўрғоннинг хўжайини граф Толстой Воронка дарёси ортидаги ўрмонга лойхўрак овлаш учун давоми…
Янги уйга кўчиб келганимизнинг иккинчи куни эди. Ўнг томонимизда бир қўшни бор. Йўлимиз уларнинг уйи олдидан ўтади. Дераза ёнига ўтириб олган бир кекса киши бизга қараб: — Бу уйга кўчиб келмасангиз яхши бўларди, — деди. Қарияга жаҳл билан эътироз билдирдим: давоми…
Янги йил арафаси орзиқиб кутиладиган дамлар, негаки, айни шу кунларда одамлар юксакроқ лавозимга тайинланади, уларнинг ўрнига қуйироқдагилари ўтади. Биз ўзимизнинг муассасамизда аллақачон келишиб, ҳал қилиб қўйган эдик – кимда-ким биринчи бўлиб юқорироқ лавозимга кўтарилса, ўртага қовурилган ғозни қўйиб, ҳаммага зиёфат давоми…