Китоб номи: Коинот оқимлари Муаллиф: Айзек Азимов Нашриёт: O‘zbekiston Йил: 2017 Мавзу: Илмий-фантастик роман Саҳифа: 208 Ҳажм: 1,01 Mb Файл: PDF Манба: Ziyouz.com кутубхонаси Сақлаб олиш “Дунё адабиёти хазинасидан” туркумида Лао Шэнинг “Мушук шаҳри хотиралари” романи ва Франц Кафканинг “Ота давоми…
Қип-қизил юзларига бўжама тошган дароз йигит бемор ётган хонага кирар экан: – Хайрли тонг! Қалай, енгил тортмадингизми, уста? – дея сўз қотди. Уста тоқатсизланиб бошини силтади-да, гўё аччиқ дамлама ҳўплаб қўйган кишидек юзини буриштирди. Уста ҳамдардлик санъатида анчайин муваффақият қозонган давоми…
Ўлимидан икки йил олдин отам менга қўлёзмалари, қайднома ва дафтарлари билан тўла кичик бир жомадон берди. Ҳар доимгидек ҳазиломуз ва бироз истеҳзо аралаш буларни ўзи ўтгандан сўнг, яъни қазосидан кейин ўқишимни айтди. “Бир кўз ташларсан, – деди ийманиброқ. – Орасида давоми…
Финляндиянинг собиқ фуқароси Вихтори Виртанен 1944 йилнинг баҳорида фоний дунёдан боқий дунёга рихлат қилган эди. Дастлаб у ўзини яхши ҳис қилиб юрди. Бироқ аста-секин фаришталарнинг жўр нағмаларию, чилторнинг тинғир-тинғири ҳам жонига тега бошлади. У уйини қўмсай бошлади ва ҳатто бир давоми…
Сархуш радист эшигимни очди. – Сенга бошқармадан хат бор, менинг олдимга кир. Шундай деди-ю, қоронғида қор қўйнида ғойиб бўлди. Сафардан олиб келган қуён тўшларини печкадан четга суриб қўйдим. Ўшанда қуён мўл йил бўлганди. Қопқон қўйиб улгурсанг бас эди, илинаверарди. Ярим давоми…
«Мукаммал матн деганлари, аслида, йўқ нарса. Худди буткул умидсизлик бўлмаганидек». Буни менга талабалигимда тасодифан танишиб қолган бир ёзувчи айтганди. Бу нимани англатишини мен анча кейин тушундим — ўша кезда эса, бу, ҳарқалай, бир тасалли эди. Мукаммал матн йўқ нарса, дердим давоми…
Шоир ўлим ёқасида эди. Очликдан шишиб кетган, катта, қонсиз оқиш бармоқлари, ўсиб кетган кир тирноқлари совуқдан тош қотган ҳолда кўкраги устида ётарди. Авваллари у қўлларини орқасига, яланғоч танасига тиқарди, лекин ҳозир у ерда ҳам иссиқнинг таъсири йўқ эди. Қўлқопларини аллақачон давоми…
ИШТИРОКЧИЛАР: И в а н К о л о м и й ц е в. Я к о в – унинг укаси. С о ф ь я – Иваннинг хотини. А л е к с а н д р – давоми…
– Сенга айтяпман, кетма. Нима, туркчани тушунмайсанми?– Ойша жуфти ҳалолининг миясини қоқиб қўлига берарди.– Кетма! Можаро қасабанинг энг чеккасидаги полизда юз бераётган эди. Помидор, картошка, бақлажону гармдорилар, чойяпроқ, оддий карам, гулкарам ва бодринглар тўлинойнинг асал ёруғида товланиб йилт-йилт қилиб турарди. давоми…
Бугун итингни отди, балки эртага сени ҳам отар, бунақа юмшоқкўнгил бўлиш ярамайди. Уни талтайтирма, унинг қилган иши сенинг мулкингга нисбатан очиқ-ойдин қуролли тажовуздир. Тонг саҳарда бориб керакли жойга шикоят қил. Ўшанда кўрасан, сенга қанақа ёлворишини” — деган эди оқсоқол. Яна давоми…