Жан-Поль Сартр. Хона (ҳикоя)
I Дарбеда хоним бармоқларининг учи билан роҳат-луқумни ушлаб турибди. У устига сепилган шакарли талқонни сочиб юбормаслик учун нафасини ичига ютиб, егуликни лабларига яқинлаштирди. “Атиргулнинг ҳиди келаяпти!” – деб ўйлади у. Кейин тишини ёпишқоқ қиёмга ботириб, оғзида чучук таъмни туйди. “Ажабо, давоми…