Земство врачи Григорий Иванович Овчинников ўттиз беш ёшларга борган озғин ва асабий киши бўлиб, ўртоқлари орасида ўзининг медитсина статистикаси бобидаги андак ишлари ва «маиший масала» деб аталган нарсага муккасидан кетганлиги билан машҳур эди. Бир куни у эрталаб палаталарни обход қила давоми…
Мен ўтиш даврининг одамиман. Бу даврнинг ҳамма қоидаларига амал этаман. Электр ҳақининг ҳам тўртдан бирини тўлайман, шунинг учдан бирини ҳисоблагичдан ўчириб ташлайман. Албатта, инсоф билан. Эшикка келган “электрчилар”нинг ҳам бола-чақаси бор. Давлатга қийин бўлмасин дейман. Тўғри, ўтиш даврига оид вазифаларим давоми…
Ниҳоят, оқшом соат ўнга яқин ўзим таклиф этилган данғиллама уй олдига илгаритдан шунчаки таниш бўлган ва бугун кутилмаганда менга қўшилиб, икки соатдан бери кетимдан кўчама-кўча эргашиб юрган одам билан етиб келдим.— Хўш! – дедим мен ва хайрлашишимиз зарурлигига ишора қилиб, давоми…
Аслида бу китобни бир неча кун аввал ўқий бошлаганди. Аммо орада ишлари кўпайиб кетганидан ташлаб қўйган ва мана энди юмушларини битириб, бир маромда чайқалиб бораётган поездда чорбоғига қайтар экан, уни яна қўлига олди. Асар қахрамонларининг қиёфалари ва воқеалар ривожи уни давоми…
Мен ҳақиқатни шунга муносиб равишда рўй-рост айтаман. Соддаликдан жирканадиган, самимийликка нафрат билан қарайдиган кўрқоқ ўқувчилар, китобимни ёпиб қўйинг, сиз учун ёзилмаган у. Ёвуз қалбингизни қаноатлантира оладиган ҳақиқатнигина қадрлайдиган заҳарханда ўқувчилар,китобимни ёпиб, уни улоқтириб ташланг, чунки қидираётган нарсангизни ундан топа олмайсиз, давоми…
Хотиним иккаламиз мудом пулнинг устидан жанжаллашар эдик.Менинг электр плиталар ва бошқа иситгичлар ҳамда турли электр маҳсулотлари сотадиган дўкончам бор эди. Дўкон Сан-Жованни каби киборлар яшайдиган макондан жуда узоқ ҳудудда жойлашган эди. Шу боисдан мен даромадимнинг ошиб боришига ҳеч қачон қатъий давоми…
Зинадан кўтарилганимда сарой оғаси Антонио мени:– Княгинадан кўп нарса ундираман деб хом хаёл қилма, у мисли кўрилмаган даражада хасис… эри ўлганидан сўнг ҳамма ишни ўз қўлига олди, ҳозир ҳеч кимга кун бермаяпти, – деб огоҳлантирди.– У қампирми? – дея сўрадим давоми…
Биз неча киши эдик? Олти. Икки аёл – Амилькаренинг хотини Аделе, унинг Римга меҳмонга келган тернилик жияни Жемма ва тўрт эркак – Амилькаре, Ремо, Сирио ва мен. Бизнинг биринчи хатомиз ошқозонида яраси борлиги боис аламзада, арзимаган нарсалардан ҳам жаҳли чиқиб давоми…
Биз бир йил севишиб юрдик. Агата ва мен. Кейин унинг секин-аста мендан совиб бораётганини сеза бошладим, учрашувларимиз кун сайин камайиб бораётган эди. Бу худди сўнаётган оловга ўхшарди: бошида ҳатто нима бўлаётганини сезмайсиз ҳам, аммо бир қарасангиз, унинг фақат кули қолганини давоми…
АРСЛОН ВА ҚЎЗИЧОҚ Бир куни қафасда ётган оч арслоннинг олдига энди оёқланган тирик қўзичоқни ташлашди. Кичкинтой шунақа гўл ва оқкўнгил эдики, ҳайвонлар подшоҳидан ҳайиқиш унинг хаёлига ҳам келмади. Уни ўзининг онаси тасаввур қилди, шекилли, фаҳмсиз ишонч билан даҳшатли жунбош тарафга давоми…