Антон Чехов. Шодлик (ҳикоя)

Кечаси соат ўн иккилар эди. Митя Кулдаров ниҳоятда ҳаяжонланган бир ҳолда ота-онасиникига ҳовлиқиб кириб қолди-да, уйма-уй югура бошлади. Отаси билан онаси уйқуга ётмоқчи бўлиб туришган, синглиси кўрпага кириб, ўқиётган романни туширай деб қолган, гимназияда ўқувчи укалари ухлаб қолган эди. — давоми…

Виктор Гюго. Клод Гё (қисса)

Бундан етти ё саккиз йил аввал Парижда Клод Гё исмли қашшоқ бир ишчи бўларди. У ўзининг маъшуқаси ва битта боласи билан яшарди. Мен ҳақиқатда бўлиб ўтган воқеани ёзяпманки, мазкур воқеа жараёни китобхонга унинг ибратли мазмунини яққол намоён этсин. Бу ишчи давоми…

Фозил Искандар. Айниган зиёлилар ва аферизмлар (ҳикоя)

Шоҳкўчадаги бекатда троллейбус кутиб турибман. Троллейбус анчадан буён келмаётганидан бетоқатланиб қўналғадан олдинроққа чиқиб йўлга кўз тикмоқда эдим. Кутилмаганда менинг шундоққина кўз олдимда бир “мерседес” ғизиллаб тўхташга уринган кўйи ўтиб кетди. Ўн метрча нарида тўхтаб, ичидан бир одам чиқди-да, исмимни айтиб давоми…

Эдгар Аллан По. Морг кўчасидаги қотиллик (ҳикоя)

Сиреналар қандай қўшиқни куйлашарди ёки Ахилл аёллар орасида яширинар экан, ўз исмини нима деб айтарди — бу саволлар нечоғлик мураккаб бўлмасин, бунда ҳам аллақандай тахминга ўрин топилади. Сер Том Браун. “Хокдон” Ақл-идрокимизнинг имкониятларини таҳлил этиш мушкул. Биз бу ҳақда фақат давоми…

Альберто Моравиа. Май ёмғири (ҳикоя)

Шу кунларда Монте Мариодаги овчилар емакхонасига қайтиб бораман, фақат бу сафар ёлғиз эмас, дўстларим билан қайтаман, улар одатдагидек якшанба куни аккордеон чалишади, рақсга тушишга қиз топилмаса, бир-бирлари билан ҳам тушишаверади. У ёққа ёлғиз боришга журъатим етмайди. Баъзан тунлари тушимга емакхона, давоми…

Мич Элбом. Моррининг сешанба дарслари

Ўқув дастури Кекса профессорим ҳаётининг сўнгги дарслари унинг уйида, у миттигина ҳибискус бутасининг пушти барглари тўкилишини томоша қилиши мумкин бўлган кабинет деразаси ёнида, ҳафтада бир марта ўтиларди. Синф сешанба кунлари йиғиларди. Дарс нонуштадан кейин бошланарди. Фанимиз “Ҳаёт мазмуни” деб аталарди. давоми…

Антон Чехов. Қийшиқ ойна (ҳикоя)

(Байрам ҳикояси) Хотиним билан иккимиз меҳмонхонага кирдик. У ердан моғор ва зах ҳиди келарди. Бутун аср давомида бир марта ҳам чироқ ёқилмаган меҳмонхона деворларига шам ёқиб қараган эдик, миллион-миллион каламуш ва сичқонлар ҳарёққа қочиб кетди. Эшикни ёпганимизда ташқаридан кирган шамол давоми…

Николай Карамзин. Бечора Лиза (қисса)

Москваликлар орасида мазкур шаҳар теварак-атрофини менчалик яхши биладиган киши топилмаса керак, чунки мен ҳеч бир сабаб ва мақсадсиз дала-ю чакалакзорлар, тепаликлар бўйлаб кўп сайр қиламан. Шу туфайли ҳар ёз янгидан-янги роҳатбахш манзараларни кашф этаман ё бўлмаса эски жойларда янги гўзалликларни давоми…

Антон Чехов. Қишлоқ луқмонлари (ҳикоя)

Қишлоқ касалхонаси. Эрталаб. Доктор становой билан овга кетгани учун касалларни Кузьма Егоров ва Глеб Глебич деган фельдшерлар қабул қилмоқда эди. Касаллар ўттизтача бор. Кузьма Егоров уларнинг рўйхатдан ўтишини кутиб кабинетда кофе ичиб ўтирипти. Туғилгандан буён юз-қўлига сув, сочига тароқ тегмаган давоми…