* * * – Алло, алло, алло… Йўқ, сиз бошқа жойга қўнғироқ қилаяпсиз, ундан кўра, гўшакни қўйиб қўйинг… Йўқ, бу хонадон… Алло… хоним, аксинча гўшакни сиз қўйиб қўйишингиз керак. Алло, хоним, алло… Алоҳида-алоҳида уланг… йўғе мен доктор Шмидт эмасман… бу давоми…
1370 йил …Лочин қадим шаҳар вайроналари узра безовта айланади. Қуёш чексиз саҳрога қонли шафақ тасмаси билан ҳошия тортганча уфқ ортига аста йиқила бошлайди. Яна бир лаҳза ўтса бас, ҳақиқат ўз тасдиғини топадиган, кун ва тун, нур ва зулмат ўртасидаги зиддият давоми…
Ҳувиллаб ётган бу иморатга мен тез-тез келиб турардим. Бу иморат ҳали яп-янги эди – ҳатто ҳали ундаги бўёқларнинг ҳиди ҳам шундоққина уфуриб турарди. У чорбурчак ерда ўрнашган эди. Бир неча муддатдан кейин унинг пештоқида бизнинг фирмамиз номи ёзилган лавҳа пайдо давоми…
Табиат… О, она табиат! Бoғда осуда куз фасли ҳукмрон, яшил майсаларни санавбар дарахтларининг сояси қамраб олган. Сукунат аста ҳаракатга келиб, шаффоф тутун осмонга кўтарилди. Бу тутун гўё боғни ташқи оламдан ажратиб, ичимга жо қилди. Бу ерда учтамиз: дарахтлар, майсалар ва давоми…
Тенбриж, 1739 йил, 15 июл. Азизим. Менинг соғлиғим ҳақида қайғураётганингдан миннатдорман. Анчадан бери ўзим ҳақимда дарак бермаганим сабаби — муолажаларнинг кўплигидан вақт тополмадим. Саломатлигим ҳозир анча дуруст, шунинг учун яна бир ой шу сувда қолмоқчиман. Синьор Дзамбони бу ерда сени давоми…
Тонг пайти. Ҳали соат етти ҳам бўлмаган, аммо Макар Кузьмич Блесткиннинг сартарошхонаси очиқ. Сартарош йигирма учларга кирган, юз-қўллари кир, устивоши ислиқи, аммо олифта кийинган йигит — сартарошхонани йиғиштирмоқда. Йиғиштирадиган нарса ҳам йўқ-ку, шундай бўлса ҳам, сартарош терлаб пишиб кетган. Сартарошхонанинг давоми…
— Галактикадаги энг яхши ерлар хароб бўлди-я, — бўйи етти футга борадиган дароз ва тиниқ зангори юзли мижоз оғир хўрсиниб қўйди. Йирик-йирик кўз ёшлари бежирим ва, чамаси, қимматбаҳо кўйлагига томарди. Аммо чорак соатдан буён ҳасратидан чанг чиқади-ю, гап нимадалигини англаб давоми…
I Кунлардан бир кун нонуштадан сўнг, қуёш нурлари аллақачон қиздира бошлаган маҳал чоғроққина майдон бўйлаб, уйимиз томонга зулукдек отини ниқтаганча бир суворий елиб келаётганига кўзимиз тушди: унинг бўйнидаги рўмолча шамолда ҳилпирар, қора ипак ёпинчиқнинг попилтириғи пирпирар, лиқ тўла, вазмин хуржуни давоми…
Кечаси соат ўн иккилар эди. Митя Кулдаров ниҳоятда ҳаяжонланган бир ҳолда ота-онасиникига ҳовлиқиб кириб қолди-да, уйма-уй югура бошлади. Отаси билан онаси уйқуга ётмоқчи бўлиб туришган, синглиси кўрпага кириб, ўқиётган романни туширай деб қолган, гимназияда ўқувчи укалари ухлаб қолган эди. — давоми…
Бундан етти ё саккиз йил аввал Парижда Клод Гё исмли қашшоқ бир ишчи бўларди. У ўзининг маъшуқаси ва битта боласи билан яшарди. Мен ҳақиқатда бўлиб ўтган воқеани ёзяпманки, мазкур воқеа жараёни китобхонга унинг ибратли мазмунини яққол намоён этсин. Бу ишчи давоми…