Томас Майн Рид. Оқ танли сардор (роман)
Китобни сақлаб олинг
Китобни сақлаб олинг
Кентуккилик Оррин Брауер ўз поччасининг қотиллигида айбланиб, анча вақтдан бери одил суд ҳукмидан қочиш тараддудида эди. У ҳибсда сақланаётган графлик қамоқхонасида узоқ пайтдан буён суд жараёнини мислсиз даҳшат ичида кутиб юрар экан, пировардида бу қамоқдан қочиб кетишни-да ўзича режалаштириб қўйганди, давоми…
Жон Мортонсон оламдан ўтди; “жамиятдан бундай мўътабар шахсни кутилмаганда шафқатсиз ўлим чангалининг олиб кетгани” ва шунга ўхшаш аламангиз гаплар сийқаси чиқиб кетгунича бот-бот айтилаверди. Жасад устига ойна қопланган созгина, қизғиш-жигарранг тусдаги каттагина тобут ичига жойланди. Дафн маросими учун барча ҳозирликлар давоми…
Ёшгина пианино сотувчиси Рудольф Стейнер ўлгудай саргузаштсевар йигит эди. У атига икки-уч оқшомдан буёнгина кутилмаган ҳодисалар излашдан ўзини тийиб турарди, холос. Лекин унга негадир ҳаётдаги энг қизиқ ҳодисалар мана ҳозир, нақ оёғи остидан чиқиб қоладигандай бўлиб туюлаверарди. Йигит ҳаммавақт янги-янги давоми…
Меҳмонхонада бор-йўғи икки нафар америкалик бор эди. Улар ўз хоналарига чиқиб кетаётганларида зинада учраган одамларнинг биронтасини танимасдилар. Уларнинг хонаси иккинчи қаватда жойлашган бўлиб, деразаларидан денгиз кўриниб турарди. Ундан ташқари одамлар дам оладиган боғ билан уруш қурбонлари хотираси учун ўрнатилган давоми…
Агар сиз ринг янгиликларини кузатиб борган бўлсангиз, бу воқеа дарҳол ёдингизга тушади. Тўқсонинчи йилларнинг бошида чегара яқинидаги дарёнинг нариги томонида чемпион ва чемпионликка даъвогар ўртасида бор-йўғи бир дақиқа-ю, бир неча сония давом этган учрашув бўлиб ўтади. Бу қадар қисқа учрашув давоми…
– Ойи! – қичқирди Шалабия, – етиб қолдик, шекилли, кейинги станция — Жазоир! Зубайда ирғиб турди. Паранжисини тўғрилади ва яна жойига ўтирди. Шаҳарга етиб келгунларича унинг кўзлари тўрт бўлаёзди. Йўл бўйи тинмай қизидан қачон манзилга етиб келишларини, қачон ўғли Муҳаммад давоми…
— Ҳой, эшитяпсанми, трусигингни ҳиёл пастга туширгин! — деб илтимос қилдим. — Бу яна нимаси бўлди? — дея ҳайратланди Талико.— Трусик — иштон дегани. Шаҳарчасига, — деб тушунтирди Циала мендан баттар ажабланиб.— Нега энди пастга туширарканман, жиннивой? — дея кулди давоми…
Тунги соат ўн бир эди. Бар жойлашган Боливар билан Венесуэла кўчалари кесишган чорраҳадаги алмасенга киргандим. Бурчакда ўтирган кимса чақириб қолди. Унинг овози қандайдир ҳукмфармо эди, ҳарқалай бўйсунганимни ўзим ҳам билмай қолдим. У бир ўзи, олдидаги рюмка бўш, афтидан анчадан бери давоми…
Саховатпеша ва серзавқлиги билан машҳур бўлган Амир ар-Расибий ўз мулозимларига зиёфат бермоқда. Бир чеккада машшоқлар куйлаб турибди. Давра аҳли деярли гап-сўзсиз тановул ила машғул экан, улкан мис товоқ кўтарган хизматчи кирди. Товоқдан қуюқ буғ ва димоғни қитиқлагувчи хушбўй ҳид тараларди. давоми…