— Қулоқ сол! Ҳе-ей! Ҳой, эшитяпсанми? Ҳой! Жинни! Қулоқ сол, Шукур! Туш пастга! Мачта учидаги каллаварам, эшитяпсанми? У ерда нима қиляпсан? Жинни бўлиб қолдингми, нима бало, нега у ёққа чиқиб олдинг? Аҳмоқларнинг аҳмоғи! Расво! Ҳайвон! Палид! Туш, деяпман! Отангнинг арвоҳини давоми…
— Шуна-қа-а,— деди чўзибгина хаёлчан капитан Мемед.— Мана шунақа, Оганес афанди. Хоҳ ишон, хоҳ ишонма, лекин буларнинг ҳаммаси бор гап: денгиз тубида омбор жойлашган. Ер шарини тит-пит қилсанг ҳам бунақасини учратмайсан, дунёнинг еттинчи мўъжизаси нақ бурнимизнинг тагида, Олтин Шох кўрфазида, давоми…
Агар қишлоққа борганингизда Халилдан янгиликларни сўрайдиган бўлсангиз, қишлоқда ҳеч нарса ўзгармаганини, ҳатто одамлари ҳам бундан икки йил аввал қандай бўлсалар шундайликларича қолганларини айтади: яхшилар — яхшилигича, ёмонлар — ёмонли-гича, ишёқмаслар — ишёқмаслигича, меҳнатсеварлар — меҳнаткашлигича, фирибгарлар — фирибгарлигича, ҳалоллар — давоми…
Илонизи сўқмоқ тоғга туташиб кетганди. Сўқмоқнинг ярмига кўтарилган Рафиқбей йўл бўйидаги ойналари чанг босган кичкина боққоллик дўкони олдида тўхтади. Дўконча қаршиси — шундоққина ёнғин излари билиниб турган сайхонлик бўлиб, унинг ортида денгиз кўзга ташланарди. У ҳар куни кечқурун ишдан қайтаётганда, давоми…
Лойга тушиб кетиб, кийимларингни ифлос қилсанг ҳечқиси йўқ, тозалашга берсанг, доғ-дуғларини кетказиб чинни-чироқдек қилиб беришади. Аммо лекин эркаклик ҳамиятингга доғ тушмаган бўлса бас у ярамасни на ювиб бўлади, на қиртишлаб бўлади, ўзингни қайнаб турган қозонга отсанг ҳам фойда йўқ. Эътироф давоми…
Устозим Ҳикмат Туркка бағишлайман. Бу шаҳарчада жуда кўп боғлар бор эди, лекин улардан бирортасиям кекса ўқитувчи Ҳайдар Гурернинг боғидек шуҳрат қозонмаганди. Бу боғ атиги тўрт дёнюмгина ерни эгаллашига қарамай, одамнинг жонидан бошқа ҳамма нарса топиларди: ўрик, нокнинг ҳар хил турлари, давоми…
Биз тагига элак қўйилган мис патнис устида турган каттакон товоқдан ловияли ёвғон шўрва ичиб ўтирардик. Икки бош пиёз тўрт бўлакка бўлинганди. Биз еяётган пиёз бўлаклари иштаҳамизни қитиқларди. Онам менга товоқдан каттагина гўшт бўлагини олиб, нон устига қўйиб берди. Биз овоз давоми…
Истамбулда баҳор бўлмайди!Истамбулда олти ой қиш, олти ой ёз бўлади. Баҳор — бу қишга улоқиб кирган ёз зарраси бўлсада, ажабтовур ёруғлик ҳамда илиқликка эга. У худди чақиндек қиш зулматини парчалаб, қор пардасини супуриб ташлайди, лаҳзалик бахти эвазига қишга ўрин бўшатиб давоми…
Вақт алламаҳал бўлиб қолганди. Шифт таккинасидаги бирдан-бир лампочка хонани ғира-шира ёритарди. Ойтан ҳафталик газетага берилган рекламаларга тикилган кўйи чорпояда ётарди. У босма сатрларга қанчалик тикилмасин, бари бир ҳеч нарсани кўрмас, ҳолбуки, худди шу саҳифада номининг ўзиёқ қизларнинг юрагини орзиқтириб юборадиган давоми…
1 Боғ билан овуна бошлаганида Каяманинг ёши олтмишга кирганди. Ўшандан бери орадан ўн йил вақт ўтди… Олтмишга тўлганида, ўн йил умр кўраман деб у сира ўйламаганди, нари борса яна икки, уч йил яшарман деганди, энди, мана, кўриб турганингиздек, ўзига эрмак давоми…